بیت چهارم از قلم افتاده است:
اولین منزل یکی دریای پرخون رو نمود
در میان موج آن دریای پرخون تاختیم

باهوشیاری وعقل خود  به جیحون تاختیم و جهان را بچالش کشیدیم وسلامت وچابک برگشتیم
با نیروی عشق خدا راهی برای رسیدن به چرخ گردون یا کل هستی و یا خدا یا نحوه چرخیدن چرخ گردون یا قوانین هستی و یا اصول پیدا کردیم

با عقل و دل خدائی به همه دنیا تاختیم ولی با اینکه شیر بیشه جان هستم نپنداری به شمس تبریز تاختم بلکه من پروانه شمع او یا عکسم

البته سر قدم کردن میتواند معنی خدا یا جوهر حقیقت که واحد است را معیار و سر کردن ویا بالاترین یا سر را قدم کردن

سر قدم کردیم و..اینجا معنی سر یا بالا وخداست وجای دیگر سر مادی وجایی هم هردوست

1. سر قدم کردن: کنایه از غوطه زدن و در بحر فرورفتن است که غوّاصان وقتی در آب فرو می¬روند با سر می¬روند و عملاً سر ایشان قدم ایشان می¬شود. افلاکی در مناقب¬العارفین، در ضمن داستانی دو بیت این غزل را به عنوان وصف¬الحالِ مولانا نقل کرده است که وقتی حاج بکتاش خراسانی مریدی نزد مولانا فرستاد که: «در چه کاری و چه می¬طلبی و این چه غوغاست که در عالَم افگنده¬ای؟ ... همچنان گفته بود که اگر یافتی فَهُوَ المطلوب ساکن باش و اگر نیافتی چه غلغله است که در جهان انداختی و خود را منظورِ عالمین ساختی و دکّانِ چندین خلق را درهم زدی، چنانک فرموده است: سَر قدم کردیم و آخر سویِ جیحون تاختیم / عالَمی بَرهَم زدیم و چُست و بیرون تاختیم» (غزلیات، 1595)

سر قدم کردن کنایه از «با شتاب و اشتیاق به سوی چیزی یا کسی شتافتن» است. سعدی می‌فرماید:

ما قدم از سر کنیم در طلب دوستان

راه به جایی نبرد آنکه به اَقدام رفت

امروز هم اگر برای رفتن به جایی اشتیاق داشته باشیم می‌گوییم «با سر می‌آییم». مولانا می‌گوید «از فرط شوق بجای پا با سر به سوی جیحون تاختیم». دوستی که این تعبیر را کنایه از غوطه زدن در آب دانسته باید دقت بفرمایند که مولانا می‌گوید «به سوی» جیحون تاختیم نه «در» جیحون و هنوز کار به غوطه زدن در جیحون نکشیده است.