غزل شمارهٔ ۱۵۷۸
من جز احد صمد نخواهم
من جز ملک ابد نخواهم
جز رحمت او نبایدم نقل
جز باده که او دهد نخواهم
اندیشه عیش بیحضورش
ترسم که بدو رسد نخواهم
بیاو ز برای عشرت من
خورشید سبو کشد نخواهم
من مایه بادهام چو انگور
جز ضربت و جز لگد نخواهم
از لذت زخمهاش جانم
یک ساعت اگر رهد نخواهم
وقت است که جان شویم خالص
کاین زحمت کالبد نخواهم
احمد گوید برای روپوش
از احمد جز احد نخواهم
مجموع همه است شمس تبریز
حق است که من عدد نخواهم
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
من جز احد صمد نخواهم
من جز ملک ابد نخواهم
هوش مصنوعی: من به جز خداوند بیانتها و یکتا چیزی نمیطلبم و به غیر از حکومت دائمی او هیچچیز نمیخواهم.
جز رحمت او نبایدم نقل
جز باده که او دهد نخواهم
هوش مصنوعی: جز رحمت او چیزی دیگری نمیخواهم، همانطور که جز شرابی که او بدهد نمیطلبم.
اندیشه عیش بیحضورش
ترسم که بدو رسد نخواهم
هوش مصنوعی: نگرانم که در غیاب او نتوانم به شادی فکر کنم، زیرا اگر او به شادی من برسد، دیگر نخواهم داشتش.
بیاو ز برای عشرت من
خورشید سبو کشد نخواهم
هوش مصنوعی: بدون او، برای لذت و خوشیام، حتی خورشید هم نمیتواند شاداب و سرحال باشد.
من مایه بادهام چو انگور
جز ضربت و جز لگد نخواهم
هوش مصنوعی: من همانند انگور هستم که مایهٔ باده را فراهم میکند و جز درد و رنج چیزی نمیخواهم.
از لذت زخمهاش جانم
یک ساعت اگر رهد نخواهم
هوش مصنوعی: اگر یک ساعت هم از درد و زخمهایش رها شوم، باز هم نمیخواهم.
وقت است که جان شویم خالص
کاین زحمت کالبد نخواهم
هوش مصنوعی: زمان آن رسیده که روح خود را پاک کنیم، چون این جسم و بدن برای من مهم نیست و نمیخواهم متحمل زحمت آن شوم.
احمد گوید برای روپوش
از احمد جز احد نخواهم
هوش مصنوعی: احمد میگوید برای پوشش و محافظت از خود، جز از خداوند بر هیچکس دیگری تکیه نخواهم کرد.
مجموع همه است شمس تبریز
حق است که من عدد نخواهم
هوش مصنوعی: شمس تبریز حقیقت و جوهر تمامی چیزهاست؛ بنابراین من نمیتوانم خود را تنها به عدد و شمار محدود کنم.
حاشیه ها
1402/04/10 13:07
مسافر
سلام
این غزل توسط آقای پرویز شهبازی در برنامه 963 گنج حضور به زبان ساده شرح داده شده است
می توانید ویدیو و صوت شرح غزل را در آدرسهای زیر پیدا کنید: