مولانا در نسبت با مرگ دلیر است ، خواننده است ، بی صبر است ، رستم است ، بی باک است ،نمیترسد و بسیار مشتاق است ، او میفرماید :
مرگ اکر مرد است آید پیش من
تا کشم خوش در کنارش تنگ تنگ
مولانا مرگ را آغازی دیگر میداند
او میگوید ما چون نمیدانیم و نمی بینیم دلیل بر این نیست که چیزی وجود ندارد، بلکه شاید از ازدیاد ما نمی بینیم.

ما وام‌گزارِ این قُماریم
در حقیقت جان ما غرضی است که با پس دادن آن می توانیم ویزای !جهان بعد را بگیریم
و چه نیکو اگر این غرض را با جان و دل برگردانیم

ما وام‌گزارِ این قُماریم
در حقیقت جان ما غرضی است که با پس دادن آن می توانیم از این جهان عبور کنیم و ویزای جهان بعد را بگیریم!
و چه نیکو اگر این غرض را با جان و دل برگردانیم.

گرامی مهرداد
شاید منظور شما قرض باشد به مانای وام
ورنه از نوشته ی شما چیزی عایدم نشد

با پوزش قرض صحیح است.

بیت چهارم:
این مرگ که خلق لقمه اوست
یک لقمه کنیم و غم نداریم
در واقع مولانا مرگ را شروعی دیگر می داند.