هوش مصنوعی: عشق تو چنان مرا سوزانده که هیچ چیزی از وجودم باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: گاهی با ستاره‌ها و فلک در ارتباط بوده‌ام و گاهی هم به نور و روشنی خورشید دست یافته‌ام.

هوش مصنوعی: زمانی که به سمت آفتاب رفتم، گاهی کاهش پیدا کردم و گاهی افزایش یافتم.

هوش مصنوعی: دل من نمی‌تواند از تو دل بکند، با اینکه صد بار امتحان کرده‌ام.

هوش مصنوعی: این که تو به من لطف و بخشش می‌کنی، ناشی از قدرت و زور من نیست. حتی اگر من هم سعی کنم به دستت زنجیر سیمی ببندم، واقعاً قدرتی در این کار نیست.

هوش مصنوعی: اگر دشمنی به من انگشت اتهام بزند، من همچون خفاش می‌شوم و اگر کسی منکر پیامبر احمد باشد، مثل یهودی‌ها می‌شوم.

هوش مصنوعی: مفهوم تو به من کمک کرد که با دقت بیشتری به راز گران‌قدر گوش دهم و آن را بشنوم.

هوش مصنوعی: سیل آمد و افرادی که در خواب غفلت بودند را با خود برد. من در حالی که تشنه بودم، نتوانستم از این وضعیت آگاه شوم و کسی از خواب بیدارم نکرد.

هوش مصنوعی: اگر سینه را جلا بدهی، من هم از کسالت رها می‌شوم.

هوش مصنوعی: هر نقص و خطایی که من انجام داده‌ام، به خاطر بزرگواری‌ها و خوبی‌های تو است که مورد توجه قرار نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: من چرا باید به شکلی شتابزده بخشش کنم، در حالی که من از بخشش تو به اندازه هر مویی از بدنم برخوردارم؟

هوش مصنوعی: من از عشق تو به اوج بلندی رسیده‌ام، چه در جایگاه بالا باشم و چه در پایین.

هوش مصنوعی: اگر لبخند من بر اثر فضل و محبت توست، پس حسادت دیگران به من نتیجه‌ی موفقیت توست.

هوش مصنوعی: دیگر از یاد شمس تبریز دست کشیدم، ای دانا! تمام زندگی‌ام به او وابسته است.