هوش مصنوعی: ای خدا، چرا توبه‌ام را شکستام و چرا نتوانستم از لقمه‌ای که در دهانم بود خودداری کنم؟

هوش مصنوعی: اگر وسوسه‌ام کند و در دام پیچیدگی‌های او بیفتم، پس چرا همچنان در سکون و آرامش نشسته‌ام؟

هوش مصنوعی: در نهایت متوجه شدم که برای درک و عقل خود بارها و بارها تلاش کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من از خدمت به خدا خسته‌ام، چون جانم را برای محبت چیزی دیگر فدای می‌کنم.

هوش مصنوعی: من خودم از کلمه "پیامبر" به عنوان یک عنوان استفاده کرده‌ام.

هوش مصنوعی: دودی که بر دل من نشسته، حالتی است که به سرعت مانند گرد و غبار اطرافم را فرا گرفته است.

هوش مصنوعی: این جملات به نوعی اشاره به احساس پشیمانی و ندامت دارند، به این معنا که نوشته‌ها و افکاری که در گذشته به آنها پرداخته شده، در حال حاضر نتیجه‌ی ندامت و پشیمانی را به همراه دارند. به نوعی، گوینده از اقداماتی که در گذشته انجام داده ابراز ندامت می‌کند و این احساس را به روشنی بیان می‌کند.