هوش مصنوعی: ای برده، از زمان‌هایی که برای نماز می‌آید، آرام باش و آرامش خود را حفظ کن.

هوش مصنوعی: ای خورشید، تو سبب نابودی و آسیب صد پرنده‌ای، و به این ترتیب، نوشیده‌ای از خون آنها.

هوش مصنوعی: عشق تو، و سپس سلامتی تو، ای دشمنی که ننگ و نامت در تضاد است.

هوش مصنوعی: تو در حالتی از سرمستی هستی که تمام وجودت از دیوانگی پر شده است و در انتها، این وضعیت به اوج خود می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر از تو سوالی بپرسم، آیا می‌توانی بگویی که دل سوزانده‌ام و چشمانم از این آتش درون، بی‌پاسخ مانده‌اند؟

هوش مصنوعی: به وضوح مشخص است که محبوب من از زندگی خسته است، به همین دلیل من هم به خاطر ناامیدی‌ام سکوت کرده‌ام.