هوش مصنوعی: به خاطر شیرینی عشق یار نمی‌توانم از او دور شوم، در روزها و شب‌های روزه‌داری نیز نمی‌توانم خویشتن را از این حال و این احساس رها سازم.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم آن شیرینی که از آن خوردم کجا می‌رود و خودم هم نمی‌دانم الان در کدام حال و مکان هستم.

هوش مصنوعی: عجایب آن قدر زیاد است که عقل من از فهمش ناتوان است؛ به همین دلیل که عقل نمی‌تواند آن را درک کند، من او را ستایش می‌کنم.

هوش مصنوعی: کسی مثل من روزه دارد که هر لحظه از او احساس شادی و عید می‌کنم.

هوش مصنوعی: از صبح تا به حال به خاطر زیبایی او همیشه در حال شادمانی هستم و هیچ‌گاه به شب و نماز آن فکر نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: من مانند گلی در باغ زیبایی‌اش با خوشحالی می‌خندم و مانند صبح که به خاطر آفتابش روشن و زیبا می‌شود، از وجود او شاداب و سرزنده می‌شوم.

هوش مصنوعی: زبانم به خاطر شراب او ناتوان شده و دست و پایم هم از محبت او آسیب دیده است.