هوش مصنوعی: من مردم را از بند و زندان رهایی بخشیدم و روح عاشقان را خوشحال کردم.

هوش مصنوعی: با وجود چالش‌ها و موانع بزرگ، من توانستم بر مشکلات غلبه کنم و مسیر عشق را روشن و سرسبز کنم.

هوش مصنوعی: من از آب خود جهانی را پر از زندگی و انرژی کردم، سپس آن آب را پرباد ساختم.

هوش مصنوعی: نقش‌هایی که ایجاد کردم را بر روی آب نقش بستم، نه بر روی عاج و نه بر روی چوب شمشاد.

هوش مصنوعی: از شادی، جانم را به تصویر می‌کشد و نشان می‌دهد که من با خود واقعی‌ام ملاقات کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من از چاهی که یوسف‌ها در آن افتاده بودند، آنها را بیرون آوردم؛ همانطور که یاد یعقوب را در دل داشتم.

هوش مصنوعی: وقتی که زلف شیرینان را به دست آوردم، اگر بخواهم یکی مثل فرهاد را به وجود بیاورم.

هوش مصنوعی: چه باغی زیبا که من ساخته‌ام! چه شهری باشکوه که من بنا کرده‌ام!

هوش مصنوعی: جهان می‌داند که تا زمانی که من پادشاه او باشم، ملک و قدرت را به دیگران می‌دهم و عدالت را برقرار می‌کنم.

هوش مصنوعی: جهان می‌داند که من فراتر از این دنیا هستم و برای این موضوع به دلایل و شواهدی اشاره کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من چه استادانی را تحت تاثیر خود قرار داده‌ام و چه دانش‌آموزانی را که خودم تربیت کرده‌ام.

هوش مصنوعی: بسیاری از شیران بر ما خروشیدند، اما من مانند روباهی ناتوان و تسلیم شده، آنها را به آرامش وادار کردم.

هوش مصنوعی: خودت را کنترل کن، زیرا او از اصل عشق و محبت نیامده است. به هر حال، من راهنمایی‌ات کرده‌ام.

هوش مصنوعی: البته، اگر به کسی آسیب یا مشکل بزرگی برسد، حتی اگر من به او فکر کنم و صدا بزنم، او نمی‌تواند آنچه را که از دست داده بپذیرد یا برگرداند.

هوش مصنوعی: آیا می‌توانم از عمق طوفان او بیرون بیایم، مانند اینکه چیزی وجود نداشته است؟

هوش مصنوعی: شمس تبریزی مانند خورشید درخشید و با کلامش به دیگران حمله کرد و من نیز با قدرت کلام او، قوی و استوار شدم.