هوش مصنوعی: ای ساقی، در زیبایی شراب نشان ده ما را، رنگ ما را تغییر بده تا هر دو جهان از عیب و زشتی ما آزاد شوند.

هوش مصنوعی: باد باده را به آرامی بریز تا در هوا به پرواز درآید تا سنگی که بر دوش ماست، خفت و زحمتش را کمتر کند.

هوش مصنوعی: روح و جانت را به عشق آراسته کن و با شوق به سوی آن حرکت کن، چرا که حتی یک قدم در این راه به اندازه‌ی دو صد فرسنگ معنادار و ارزشمند است.

هوش مصنوعی: ای کاش این جان ما را با قهری که در چشمان دل ما جریان دارد، از غم و اندوه رهایی بخشی. این جان هم‌چون خونی که از بینی می‌چکد، در حال آویزان و تحت فشار است.

هوش مصنوعی: ای ساقی، آیا تو نمی‌بینی که افکار ما چگونه به سختی و کندی حرکت می‌کنند؟ در حالی که تو با شتاب بیشتری در اینجا می‌گردی.

هوش مصنوعی: در شادی و خوشحالی، فکرها سنگین و خسته‌کننده می‌شوند؛ از وسط راه، این بار سنگین و خسته‌کننده را از ما بگیرید.

هوش مصنوعی: در نغمه‌های عشق شمس تبریزی، ای نوازنده تبریز، بزن؛ در آهنگ عاشقان، آوای ما را بنواز.