هوش مصنوعی: ای ساقی، چون تو شاه من هستی، من بیش از دیگران نوشیدم و در حال مستی از خود بی‌خود شدم و اشتباهاتی مرتکب شدم.

هوش مصنوعی: ساقی وقتی متوجه شد که من در حال خوش‌گذرانی هستم، به کنارم آمد، دستم را گرفت و صورت زردم را بوسید.

هوش مصنوعی: به او گفتم تو مانند یک پادشاه هستی که جان‌ها را با خود دارد و خودت هم مانند یک نمکدانی هستی که طعم و شور خاصی به زندگی می‌بخشی. من هم شور و هیجان جدیدی را برای تو آورده‌ام.

هوش مصنوعی: در یک مجلس پرهیاهو و شادمانی که همه از نوشیدن شراب سرمست شده‌اند، من از سر و صدا و جنجال نمی‌ترسم، چرا که خودم نیز به این هیاهو عادت کرده‌ام و در آن غرق هستم.

هوش مصنوعی: بی‌او هیچ لذتی را نمی‌چشم، حتی اگر تشنه و مست باشم. مهم این است که در کنار او باشم، چه با هم باشیم و چه تنها.

هوش مصنوعی: من شاخی هستم که بدون باد نمی‌توانم برقصم و مانند سایه‌ای هستم که بدون وجود سر، نمی‌توانم در جایی بچرخم.

هوش مصنوعی: نور دل ابر آمد آن ماه یعنی اگر ماه در دل ابر پنهان شده باشد، او هم ممکن است نور خود را از دست بدهد. اگر این شاه، یعنی ماه، بر روی زمین بارد و با مردان ارتباط داشته باشد، نشان از قدرت و تاثیر او بر زندگی انسان‌ها دارد. این شاه، اگرچه بزرگ و مظهر نور است، اما به نوعی می‌تواند در میان مردم باشد و در زندگی آنها نقش ایفا کند.

هوش مصنوعی: شخصی که به نظر می‌رسد در حال حرکت است، از او خواستم لحظه‌ای توقف کند. او را به خاطر حال خوشش تحسین کردم و او را داروی همه دردهایم دانستم.

هوش مصنوعی: ای گرمای بی‌نهایت، کی خورشید به تو می‌رسد؟ من که در تو محو شده‌ام، هم احساس گرما می‌کنم و هم سردی.

هوش مصنوعی: من در کاسهٔ تو افتاده‌ام و از بادهٔ تو شادمانم، مانند مهره‌ای که در تاس نردافتاده است.

هوش مصنوعی: اگر او مرا غمگین نکند و به من آرامش دهد، من ساکت می‌شوم و به جای سخن گفتن، فقط در حضور او قرار می‌گیرم و از او پیروی می‌کنم.