آنکه مرا در این زندان تن قرار داده کسی جز خودم نیست.وقت آن رسیده است تا جانشین خداوند بر روی زمین باشم(مقام خلیفهُ الهی خویش را تصاحب کنم)
حال که از ما و منی رهیده ام کلام من  کلام خداست.(اشاره به این مطلب است که انسان پس از آنکه به خودشناسی رسید در جایگاه خدا قرار می گیرد.)
قلم من تا کنون با حجب و حیا بوده ولی از این پس پرده ها را خواهم درید.
خداوند بی همتا جهانی کامل به من داده است ولی من تا کنون بر آستانه ورودی جهان حقیقی بدتر از کافران مشغول اثبات وجود و ایمان بوده ام .
وقتی این جهان ظاهر متلاشی می شود خوشحالی واقعی را درک خواهیم کرد.
ای دلدار من (شمس تبریز) در عمق تاریکی وجودم از بودن علم حقیقی برایم گفتی اکنون با دل و جانم هرچه بخواهی برایت انجام می دهم.
در عمق تاریکی و کوردلی برای جاهلان باید شعله ای بر افروخت ولی وقتی دلت به روشنی می رسد خود بی واسطه از خورشید نور می گیری.
وقتی که پرده ها و جهالت ها برکنار شد بسان پرنده ای سبکبار بسوی روشنی پرواز میکنیم.
در حضور یگانه بی همتا که باشی از حلقه جزا و پاداش رسته ای و وقتی بر سر سفرهء فیوضات بی پایان ابدی قرار داری هر لحظه رازی از اسرار الهی بر تو مکشوف می گردد.
تا کی گوینده باشم باید که این گفت و گوی درونی را متوقف نمایم و گذشته و آینده را از ذهنم دور نمایم . وقتی که خداوند جان از عمق وجود من چشمه ای جوشان جاری ساخته دیگر چه عذر و بهانه ای که خویشتن خویش را کتمان نمایم.

سلام

این غزل توسط آقای پرویز شهبازی در برنامه 964 گنج حضور به زبان ساده شرح داده شده

می توانید ویدیو و صوت شرح  غزل را در آدرسهای  زیر پیدا کنید

آپارات

parvizshahbazi

در بیت : حضرت فرد صمد دل کی رود سوی عدد : گذر از دوئیت و رسیدن به وحدت وجودی است که در رویکردهای معنوی وجود دارد

در بیت : تا چند گویم بس کنم کم یاد پیش و پس کنم : بر رهایی از گذشته و آینده ( پیش و پس ) و حضور آگاهانه در لحظه حال ( بیداری ) تاکید شده است.