غزل شمارهٔ ۱۳۹
رنج تن دور از تو ای تو راحت جانهای ما
چشم بد دور از تو ای تو دیده بینای ما
صحت تو صحت جان و جهانست ای قمر
صحت جسم تو بادا ای قمرسیمای ما
عافیت بادا تنت را ای تن تو جانصفت
کم مبادا سایه لطف تو از بالای ما
گلشن رخسار تو سرسبز بادا تا ابد
کان چراگاه دلست و سبزه و صحرای ما
رنج تو بر جان ما بادا مبادا بر تنت
تا بوَد آن رنج همچون عقلِ جانآرای ما
اطلاعات
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
رنج تن دور از تو ای تو راحت جانهای ما
چشم بد دور از تو ای تو دیده بینای ما
هوش مصنوعی: دور بودن از تو باعث دلتنگی و رنج برای ماست، در حالی که حضور تو آرامش بخش جانهای ماست. ای تو، با چشم بد از ما دور باش، زیرا تو چشمی داری که همه چیز را میبیند و به ما روشنی و امید میبخشد.
صحت تو صحت جان و جهانست ای قمر
صحت جسم تو بادا ای قمرسیمای ما
هوش مصنوعی: درست بودن تو به معنای درست بودن جان و دنیا است، ای ماه. امیدوارم جسم تو سالم بماند، ای ماه خوشچهره ما.
عافیت بادا تنت را ای تن تو جانصفت
کم مبادا سایه لطف تو از بالای ما
هوش مصنوعی: ای بدن عزیز، امیدوارم همیشه سالم و سرحال باشی. جاودانه بمان، و سایهی لطفت همیشه بر سر ما باشد.
گلشن رخسار تو سرسبز بادا تا ابد
کان چراگاه دلست و سبزه و صحرای ما
هوش مصنوعی: چهره زیبای تو همیشه سبز و شکوفا باشد، زیرا این مکان محل دل ما است و زمین سرسبز و خوشبختی ما به شمار میآید.
رنج تو بر جان ما بادا مبادا بر تنت
تا بوَد آن رنج همچون عقلِ جانآرای ما
هوش مصنوعی: رنج تو برای ما سخت است؛ امیدوارم بر بدنت نرود و این درد همانند عقل زیبا و جانپرور ما باشد.
خوانش ها
غزل شمارهٔ ۱۳۹ به خوانش علیرضا بخشی زاده روشنفکر
غزل شمارهٔ ۱۳۹ به خوانش پری ساتکنی عندلیب
غزل شمارهٔ ۱۳۹ به خوانش نازنین بازیان
غزل شمارهٔ ۱۳۹ به خوانش فاطمه زندی
غزل شمارهٔ ۱۳۹ به خوانش آرش خیرآبادی
حاشیه ها
1399/07/22 19:09
میلاد رشیدی
بیت آخر چقد حال منه برا نگین
رنج تو بر جان ما باد.....نگین جان