هوش مصنوعی: تو را آرزوی خوشبختی می‌کنم در زیبایی و شکوهی که داری، حتی اگر هزار عاشق در عشق تو جان خود را از دست دهند، خون آن‌ها بر تو حلال است.

هوش مصنوعی: به من آنقدر محبت کن که یک لحظه بتوانی مرا خوشحال کنی و در لحظه‌ای دیگر ممکن است به خاطر عشق و اشتیاقم دچار درد و رنج شوم. ما همچون آتش در برابر تو هستیم، ای انسان با صفا و نیکوکار.

هوش مصنوعی: دل شبیه آب است که درون کوزه قرار دارد و وقتی آب از کوزه خارج شود، کوزه به دلیل خالی شدن دچار آسیب می‌شود. این بدان معناست که لازم است به وضعیت دل و احساسات خود توجه کنیم و نگذاریم که آسیب ببینند.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم تو را فریب دهم و چه چیزی را بهانه کنم در حالی که خود تو اصلی‌ترین فریب‌دهنده‌ای و روشنی بخش تمام حقه‌بازها؟

هوش مصنوعی: تو آنچنان بزرگ و با ارزشی هستی که در هیچ ظرفی نمی‌گنجی و آن کسی که تو را دیده است، می‌داند که چطور شیر می‌تواند درون ظرفی کوچک قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که تو مانند گربه‌ای نباشی که در کیسه‌ای محبوس شده و فقط نظاره‌گر باشی، در حالی که در دنیا و زندگی، اتفاقات و چالش‌های مختلفی در حال رخ دادن است. بهتر است فعال و شرکت‌کننده باشی و از فرصت‌ها بهره‌برداری کنی.

هوش مصنوعی: هزاران چهره زیبا از عمق دل و جان انسان می‌روید، مانند بارش ابری که عشق تو را در خود دارد و هیچ نمونه‌ای از آن وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر بارانی از آسمان ببارد، با هر قطره‌ی باران جوی‌ها و حوض‌ها پر می‌شوند و آب زلالی به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: چه آسمان زیبایی که از آن، گل‌ها و گیاهان معطر مثل بنفشه، نسرین و سنبل به شکل هلال در می‌آیند.

هوش مصنوعی: به تو می‌گویم که کدامیک از این افرادی که به من شکایت کرده‌اند، به زودی از مشکلاتشان رها خواهند شد. من صدای زنگ‌های پاازبان آنها را شنیده‌ام.

هوش مصنوعی: ای عاشق، لباس پیامبر را به تن کن و هر لحظه صدای عشق را از بلال بشنو.

هوش مصنوعی: مرا رها کن تا درباره شگفتی‌های تو بگویم، ای عشق. من در دنیای ناشناخته‌ها به روی مردم درهای جدیدی را باز می‌کنم.

هوش مصنوعی: ما همه مانند طبل و کوس دل‌هایی خالی داریم و به پیش تو فریاد می‌زنیم، همان‌گونه که وقتی تو زخم به بدن می‌زنی، صدای فغان از ما برمی‌آید.

هوش مصنوعی: چطور ممکن است طبل به صدا درنیاید در حالی که تو خود سلطانی که آن را می‌زنی؟

هوش مصنوعی: تو همچون آفتاب جهانی، مثل شمس تبریزی هستی، ولی این شمس هرگز به افول نمی‌رسد.