هوش مصنوعی: اگر چشمانت را به روی حقیقت باز کنی و در نور از دست‌نوردی عشق بگشایی، دیگر دربارهٔ تصورات و خیالات فراموش شده سخن نگو.

هوش مصنوعی: به ستاره‌ها نگاه کن که چگونه از میان تاریکی و روشنایی می‌درخشند، مانند ذراتی که در نور عظمت می‌رقصند.

هوش مصنوعی: اگرچه انسان‌ها به اندازه‌ای که باید نزدیک نور خورشید نباشند، اما با تابش نور آن می‌توانند ویژگی‌ها و صفات نیکو پیدا کنند.

هوش مصنوعی: هر دلی که برای خدمت به دیگری humble و فروتن باشد، وقتی او بار دیگر ابروها را باز کند، از نگاه او به اندازه‌ی صد هزار چشم، زیبایی و کمال به چشم می‌آید.

هوش مصنوعی: سکوت کن درباره احساسات من، زیرا فقط خدا می‌داند که با لب‌های دوست چه اتفاقی در حال رخ دادن است و حال من چگونه است.

هوش مصنوعی: به من اشاره نکن که دل من این نیست. به سوی زیبایی‌های ظاهری نرو که من پر و بالی از آن ندارم.

هوش مصنوعی: زخمی که همه از نمک چشیده‌اند، فریاد من به خاطر جدایی از آن نمک‌ها به مشکلاتی تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: وقتی که ارتباط و وصال با شمس تبریزی به اوج خود رسید، دیگر نیرنگ‌ها و حیله‌هایی که به کار می‌رفتند بی‌فایده شدند و هیچ توجهی به گفتارهای معمولی و ظاهری باقی نماند.