هوش مصنوعی: به سوی آن پادشاه زیبا، به سوی آن منبع زندگی و نور روانه شده‌ام.

هوش مصنوعی: کاروان به راه خود ادامه می‌دهد، پس ای مسافران سنگین‌بار، کمی سبک‌تر شوید.

هوش مصنوعی: به سوی آن دریا که نماد مردانگی و جاودانگی است، ای مردان! توجه کنید که زمان حرکت فرا رسیده است.

هوش مصنوعی: خورشید چهره‌ی پادشاه عالم را روشن کرد و صبح آغاز شد، ای نگهبانان راه سفر.

هوش مصنوعی: مانند پرندگان بی‌خانمان، به سوی سرزمین خود نمی‌توانند بروند چرا که بی‌سر و سامان هستند و هیچ ترتیبی برای رفتن ندارند.

هوش مصنوعی: به سمت حقیقت وجود خود می‌رود، جایی که جمع دوستان مانند باران در حال باریدن است و سفر آغاز شده است.

هوش مصنوعی: ای کسی که در گلزار عشق پرچم‌دار زمین‌های پنهان هستی، کمترین عاشق را در سفر عشق می‌خواهی.

هوش مصنوعی: ترک کن خانه و خانواده را و آماده شو برای سفر، با اسب و الاغ زین و پالان را برپا کن.

هوش مصنوعی: شمس‌الدین تبریزی، مانند پادشاهی که بدنش بی‌حیات شده، اما روحش آماده‌ی پرواز به سوی مخاطرات جدید و فراز و نشیب‌هاست.