هوش مصنوعی: جان و سر تو از کینه و ریا خالی است، پس دلیل زیبایی و مهربانی تو چیست؟

هوش مصنوعی: چهره‌ات مانند خورشید می‌درخشد و در روزی که به وصال می‌رسیم، هیچ جدایی وجود نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: دل را از همه چیز جدا می‌کنم و تمام توجه‌ام را به تو معطوف می‌کنم، برای وفاداری‌ات زبانم را نیز در خدمت تو قرار می‌دهم.

هوش مصنوعی: اگر تو به من بگویی صبر کن، من نیز خواهم پذیرفت که باید با سختی‌ها کنار بیایم.

هوش مصنوعی: فراق و دوری از تو خیلی سخت بود، به ویژه اینکه این جدایی به خاطر وابستگی و علاقه‌ای عمیق به تو بود.

هوش مصنوعی: در این بیت، گوینده به این نکته اشاره می‌کند که عقل و روح مانند پدر و مادر هستند. او از دوست خود می‌خواهد که اگر در معرض خطر نقصان عقل قرار گیرد، از این وضعیت دوری کند و عاقلانه رفتار کند. به عبارتی دیگر، گوینده به اهمیت عقل و روح به عنوان ارکان اصلی زندگی اشاره دارد و از دوستانش می‌خواهد که همواره به این دو توجه داشته باشند.

هوش مصنوعی: اگر کسی به خاطر محبت تو آهی بکشد، دودی که از آن بلند می‌شود به سمت شام و عراق می‌رود.

هوش مصنوعی: عشاق تو در آرزوی دیدن تو هستند، تو مانند ماهی هستی که در سینه‌ی آن‌ها می‌درخشی و زیبایی تو مانند قندی است که بر روی دستان نازک و زیبا قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: به شادی و شگفتی با لطف تو همراهی کن و از پیمانه‌ای پر از صداقت و اتحاد بنوش.

هوش مصنوعی: همه به شادی و نشاط در حال جشن و سرگرمی هستند، در حالی که گفتار و بیانشان زیبا و دلنشین است.

هوش مصنوعی: خوشحالی کسی که طلاهایش را دزد برده و کسی که همسرش به او طلاق داده را بشنوید.

هوش مصنوعی: خصوصاً کسی که تمام دنیا را رها کند و به سوی فردیت و یگانگی برود، بدون هیچ گونه تفرقه و جدایی زندگی خواهد کرد.

هوش مصنوعی: اجباراً عشق انسان را به سوی خود جذب می‌کند، همان‌گونه که در سحرگاه، محمد (ص) به معراج رفت و سوار بر براق شد.

هوش مصنوعی: دلش به سرعت به اوج می‌رود، در حالی که در آسمان‌ها به طرز شگفت‌انگیزی می‌درخشد.

هوش مصنوعی: عشق و وجود تو برایم بسیار ارزشمند است و حالا که از شدت اشتیاق و علاقه‌ام نمی‌توانم چیزی بگویم، باقی آن را نمی‌گویم.

هوش مصنوعی: هر چه که گفتم را به درستی اصلاح کن، چون تو مهندس هستی و من تنها یک شاگرد.