هوش مصنوعی: ما چند نفر در مکانی خلوت جمع شده‌ایم، مثل شترانی که در حال نشستن روی علف‌ها با بینی به سوی هم هستند.

هوش مصنوعی: در هر سو افرادی را می‌بینیم که به حالت مستی و بی‌نظمی در حال حرکت هستند، مانند شترانی که در حال مستی لب‌هایشان آویزان شده و بی‌خیال به جلو می‌روند.

هوش مصنوعی: بهتر است از نعمت‌ها و خوشی‌ها بهره‌مند شوید، چرا که کسانی که به سمت ما می‌آیند، در واقع در میانه مسیر به جایی دیگر می‌روند و ما در لب کوه منتظریم.

هوش مصنوعی: هرچند که گردن‌کشان و متکبرانی وجود دارند که به نظر می‌رسد به قله‌های بلند برسند، اما ما نباید نگران این افراد باشیم؛ زیرا آنها در واقع تنها از روی غرور و خود بزرگ‌بینی صحبت می‌کنند و در عمل به جایی نخواهند رسید.

هوش مصنوعی: اگر جهان به مانند دریا شود، ما در کشتی نوح خواهیم بود. اما کشتی نوح چه فایده‌ای دارد وقتی که آفت و نابودی در پیش است؟

هوش مصنوعی: تمام جهان در پی مقام و ثروت است، اما ما خوشحال و راحت در این زیرآسمان به زندگی خود ادامه می‌دهیم.

هوش مصنوعی: ما مانند زمرد هستیم که آفتاب چشم مار است. غم ما این است که او نیز در چنگال غم گیر افتاده است، وای بر این حال.

هوش مصنوعی: ای خواننده‌ی عارفان، بیا! عارفان به زودی به شادی و نشاط دچار شده‌اند. زود ترانه‌ای بگو و دف را بگیر تا فضایی دلنشین بسازیم.

هوش مصنوعی: باد را به جنگل بفرست و بر سر هر درخت بوز، تا شاخه‌های درختان یکی یکی بلند و سر به فلک بگذارند.

هوش مصنوعی: اگر شخصی نادان حرفی زد، هرگز راه عشق را گم نکن. عشق حقیقت زندگی و روح است؛ پس به سخنان بی‌معنی توجه نکن.

هوش مصنوعی: وقتی شعری را تمام می‌کنی، ستایش شمس دین را بگو و از تبریز یاد کن، تا بر دشمن نادان و ناشایست خودت پیروز شوی.