هوش مصنوعی: من از شادی و لذتی که از دشنام او به دست آوردم، مست شدم. ای کاش آن چیزی که احساس می‌کنم، شراب است یا جامی که در دستش دارد.

هوش مصنوعی: لذت و شادمانی از نوشیدن آن شراب‌های تلخ بیشتر است.

هوش مصنوعی: به خاطر هیچ دانه‌ای به دام نمی‌روم، بلکه از روی عشق به درد و رنج آن دام می‌زنم.

هوش مصنوعی: آن ماهی که نه به شرق تعلق دارد و نه به غرب، در شب‌هایش نور می‌افشاند مانند روزهایش.

هوش مصنوعی: چرا خاک انسان پر از عقیق است؟ تا او را به جستجوی گنج و هدف‌هایش بکشاند.

هوش مصنوعی: چشم و دل پیامبر خدا مانند جواهر هستند و گوش او همچون حلقه‌ای است که پیغام‌های او را می‌شنود.

هوش مصنوعی: تن انسان مانند جامی است که جان از آن می‌نوشد و در نهایت سرنوشت جسم نیز به همان سرنوشت جان وابسته است.

هوش مصنوعی: نعمت‌های دنیا چنان برای دل من سرد و بی‌روح شده که نمی‌تواند زیبایی‌های حسن را ببیند؛ اما با این حال، لطف و کرم او همچنان بر من ادامه دارد.

هوش مصنوعی: شیخ هندو به خانقاه (محل عبادت و تجمع صوفیان) آمد و تو، ای کافر، از بامش پایین افتادی.

هوش مصنوعی: کمی از او بگیر و بقیه‌ی هندوستان را برای او تقسیم کن تا به همه برسد.

هوش مصنوعی: در اینجا به نوعی صحبت از تقدیر و سرنوشت است. بر اساس بررسی و علائم نجومی، این فرد ویژگی‌های مثبت و بالا را دارد، اما به دلیل تاثیرات منفی، نام و سرنوشتش تحت تأثیر قرار گرفته است. بنابراین، حتی اگر ورای ظواهر امور و وضعیت‌های خوب وجود داشته باشد، ممکن است نتیجه نهایی چندان رضایت‌بخش نباشد.

هوش مصنوعی: این جمله بیانگر این است که وقتی شخصی از بدی‌ها و مشکلات خود فاصله می‌گیرد یا به موفقیتی دست پیدا می‌کند، دیگر تاثیری از می‌خانه یا نوشیدنی‌های سست‌کننده نخواهد داشت. به عبارت دیگر، اگر کسی به خوبی و سعادت برسد، دیگر نیازی به نوشیدن چیزی که او را به سمت بدی‌ها می‌کشاند، ندارد.

هوش مصنوعی: آینه‌ام را به هندو نشان دادم، اما حسد و کینه‌ای در دل او نیست که بخواهد چیزی را فاش کند.

هوش مصنوعی: ذات و وجود من به حالت خود، هم از عشق و شور و هم از صلح و آرامش گرفته شده و این در من نه از دنیای بیرون که از درون نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: سخن دارای دو جنبه و معناست: یکی روشن و مثبت و دیگری تاریک و منفی.