هوش مصنوعی: وقتی که دلدارش به منصور روی آورد، برای او جایز بود که به اصل و منبع عشقش برسد.

هوش مصنوعی: من از لباسش چیزی را دزدیدم که عقل و فهمم را تحت تأثیر قرار داد و به خاطر آن، سر و پایم از آن دزدیده شده است.

هوش مصنوعی: از روی دیوار باغ او سقوط کردم و با خود فکر می‌کنم که چقدر درد و رنج در دلم وجود دارد به خاطر این دردی که به من رسیده است.

هوش مصنوعی: وقتی دل مانند شیر قوی و پر از انگیزه می‌شود، باید در یکی از سحرها از زیبایی معشوق لذت ببرد، حتی اگر این لذت به خاطر دوری از او دردناک باشد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که با وجود این که دنیا به شدت در حال چرخش و تغییر است، اما عشق او موجب شده است که سرنوشت و کنترل زندگی‌اش به دست او بیفتد. در واقع، عشق می‌تواند به انسان قدرتی بدهد که بر چالش‌ها و تحولات زندگی فائق آید.

هوش مصنوعی: اگرچه عقل و دانش در صدر و مقام بلند است، اما به خاطر عشق، به مانند ردا و دستاری که به تن دارد، تسلیم شده و در آن غوطه‌ور شده است.

هوش مصنوعی: بسیاری از دل‌ها که به خاطر عشق، به ناچار به سمت او می‌روند، اما او در برابر این عشق، آن‌ها را ترک می‌کند و نمی‌گذارد که به آرامش برسند.

هوش مصنوعی: در یک روز سرد، من یک پوستین در داخل چاه دیدم و به آن گفتم که باید به بیرون بیاید.

هوش مصنوعی: این یک خرس نبود که در جوی افتاده باشد، بلکه پوستینی بود که در آب جوی به حرکت درآمده بود.

هوش مصنوعی: شخصی به امید دست یافتن به چیزی به نزد خرس رفت، اما در نهایت خود او در دام خرس افتاد و به جای آنچه می‌خواست، آسیب دید.

هوش مصنوعی: به او گفتم که این پوستین را کنار بگذار و بازگرد، چرا که مدت زیادی را در این درد و مشکلات سپری کردی.

هوش مصنوعی: او می‌گوید که پوستین به قدری بر بدنش چسبیده است که امیدی برای رهایی از چنگال قدرتش ندارد.

هوش مصنوعی: هر ساعت هزار بار در تنگنا و درد غوطه‌ور می‌شوم و از چنگال عشق او نجاتی ندارم.

هوش مصنوعی: سکوت کافی است، داستانی که اشاره‌ای داره بس است. چه نیازی به کش دادن و طولانی کردن این موضوع برای ذهن داریم؟