هوش مصنوعی: طبیب دوباره وارد اتاق رنجور خود شد و با محبت دستش را بر سر محبوبش گذاشت.

هوش مصنوعی: دوباره آن دوست به سراغ آن یار تنهایی رفت تا با دل تنگش از خوشی‌های خودش بگوید.

هوش مصنوعی: زمانی که نوشیدنی او به انسان چنگ می‌زند، هستی زودگذر از بین می‌رود و تنها حقیقت واحد باقی می‌ماند که همچنان چشم‌دید و هدف خود را از این جهان می‌بیند.

هوش مصنوعی: اگر او شیرینی دارد، نیازی به تلخی نیست، و اگر هم تلخی دارد، ما راضی نخواهیم بود. کسی که عسل می‌خورد، به دنبال زنبور خود می‌گردد تا چاره‌ای برای خود بیابد.

هوش مصنوعی: این شب طولانی جدایی را برایت توضیح می‌دهم، چرا که آن خورشید زیبا بر چهره پنهان خود آشفتگی به وجود آورده است.

هوش مصنوعی: اگر دلبری از زیبایی خود غافل شود، این نشانه رحمت است، وگرنه باید بر چهره معروف خود پرده‌ای بکشَد.

هوش مصنوعی: عاشق زیبایی خودت هستم، اما تو از خودت پنهانی. لباس نزدیکیت را بر تن این موجود ناقص خود بپوشان.

هوش مصنوعی: سپاس که خورشید عشق به برج حمل وارد شد و در دل‌ها و جان‌ها پرورش نور خود را پخش کرد.

هوش مصنوعی: خوشحالی که موسی از دست فرعونیان رهایی یافت و دوباره به جایگاه خود بر روی کوه طور رسید.

هوش مصنوعی: عیسی جان به عازر که در قبر بود، رسید و با نفسی که از خود دمید، عازر را زنده کرد و از گور خود برآمد.

هوش مصنوعی: سلیمان دوباره بازگشت و جنیان و پریان جمع شدند، او خاتم و منشور خود را به همه آن‌ها نشان داد.

هوش مصنوعی: ای ساقی، اگر می‌خواهی که این باده را تمام کنم، لطفاً آن را بر لب‌های مست خود بگذار.