غزل شمارهٔ ۱۲۴۰
آن مطرب ما خوشست و چنگش
دیوانه شود دل از ترنگش
چون چنگ زند یکی تو بنگر
کز لطف چگونه گشت رنگش
گر تنگ آیی ز زندگانی
برجه به کنار گیر تنگش
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
آن مطرب ما خوشست و چنگش
دیوانه شود دل از ترنگش
هوش مصنوعی: آن نوازنده ما خیلی خوشحالکننده است و سازش به قدری زیباست که دل آدم را مجنون میکند.
چون چنگ زند یکی تو بنگر
کز لطف چگونه گشت رنگش
هوش مصنوعی: وقتی کسی به نواختن چنگ میپردازد، نگاه کن که چطور از لطف و زیبایی رنگ چهرهاش تغییر میکند.
گر تنگ آیی ز زندگانی
برجه به کنار گیر تنگش
هوش مصنوعی: اگر زندگی بر تو تنگ شده است، از آن دور شو و به سمت کناری برو.