سلام بر عاشقان

جایی شنیدم و خوندم . داری خبر از یار ما

جویبار راستی که از خدا می آید وقتی به سینه ها مینشیند ابن سیناها خلق میشوند و بر جانها که مینشیند جان آن افزایش می یابد
این شعر یک حالت خاص را بیان کرده ولی اگر تعمیم بدهیم زمانیکه این جویبار راستی بر سیه خلقی می نشیند یک جمعیت را متعالی میکند .و مشکلات زیادی را حل میکند

سلام
ادامۀ غزل :
ای بوستان سرخوشان، بر سروِ ما عطری فشان
هر سو مرو دامن کشان، ای ساقی مشکل گشا

مصرع آخر چجوری خونده میشه به نظر میاد اگر حرف واو رو برداریم بهتره
ایقیل و ای قال تو خوش ، ای جمله اشکال تو خوش
ماه تو خوش سال تو خوش ای سال و مه چاکر تو را

به نظرم بر سینه ها سیناستی اشاره به طور سینا دارد که محل تجلی پروردگار هست نه ابن سینای فیلسوف که مولانا با ایشان میانه ای خوش ندارد و پای استدلالیان را چوبین و بی تمیکین میداند.

سلام نسخه قدیمی دیوان من نوشته ردای مصطفی، نه روان.

به نظرم نسخه ای که امیرعلی به آن اشاره میکند صحیح تر است. "پیراهن یوسف" و "ردای مصطفی" تناظر مناسب تری به نظر می رسد. آقای ذبیحی هم در آواز خود، "ردای مصطفی" خوانده است.

در آواز آقای ذبیحی در برگ سبز در مصرع دوم به جای مصرع فوق ( ای باد نای خوش نفس ) خوانده شد که بسیار زیباتر هم بنظر می رسد .

این شعر زیبا محترم آقای وحید قاسمی خواننده نامدار افغانستان به زیبایی تمام نواخته

جای فرهاد خالیه که معنی کنه

با عرض سلام خدمت دوستان فرهیخته،
1- بنظر اینجانب هم "آقا سید احمد" درست ترجمه کرده اند. "بر سینه ها سیناستی" همانطور که حضرت موسی را در طور سینا به مقام کلیم اللهی رساندی و او را به اوج ملکوت بردی، "جویبار راستی" هم با ما همان کار را می کند و ما را به مقام قرب الهی می رساند.
2- دوستان فرهیخته توجه دارند که در بیت سوم مصرع اول " ای فتنه روم و حبش حیران شدم از بوی خوش" برای رعایت وزن مصرع و آهنگ کلمات، " خوش" در اینجا بایستی " خش" خوانده شود. "ای فتنه روم وحبش حیران شدم کاین بوی خش" پیراهن یوسف بود یا خود ردای مصطفی، البته معنی تغییر نمی کند همان بوی خوش است.فقط به علت رعایت وزن کلمه حبش، خش خوانده می شود.

بر سینه ها سیناستی اشاره بر بال سیمرغ داره که قفسه سینه را تشبیه به بال سیمرغ میکنه، سینا نام دیگر سیمرغ هست.

ای بادِ نایِ خوش نفس ، عشّاق را فریاد‌رس،

پیراهنِ یوسف بوَد یا خُود ردایِ مصطفی‌