اطلاعات
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
به سوی ما نگر چشمی برانداز
وگر فرصت بود بوسی درانداز
هوش مصنوعی: به سمت ما نگاه کن و اگر فرصتی بود، بوسه‌ای هم نثار کن.
چو کردی نیت نیکو مگردان
از آن گلشن گلی بر چاکر انداز
هوش مصنوعی: وقتی که نیت خوبی داری، از آن مقصد خوب دور نشو و به کسی که به تو خدمت می‌کند، لطف کن و احساس محبت را به او ابراز کن.
اگر خواهی که روزافزون بود کار
نظر بر کار ما افزونتر انداز
هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی که فعالیت‌های تو روز به روز بیشتر شود، باید توجه خود را بیشتر به کارهای ما معطوف کنی.
وگر تو فتنه انگیزی و خودکام
رها کن داد و رسمی دیگر انداز
هوش مصنوعی: اگر تو آشوب و مشکلات ایجاد کنی، دست از خودخواهی بردار و قانونی جدید برای رفتار خود وضع کن.
نگون کن سرو را همچون بنفشه
گناه غنچه بر نیلوفر انداز
هوش مصنوعی: با کمال میل، توجه کن که زیبایی و زیبایی‌های ظاهری را نادیده بگیر و به‌جای آن، به درون و صفات حقیقی پرداز. ارزیابی superficial و بی‌محتوی از زیبایی‌ها، از جمله گناه و ناپاکی‌ها، نباید گرایش تو باشد. به جای آن، باید به اصل و معنای واقعی چیزها توجه کنی.
ز باد و بوی توست امروز در باغ
درختان جمله رقاص و سرانداز
هوش مصنوعی: امروز در باغ، درختان همه به خاطر بادی که بوی تو را به همراه دارد، شاد و سرحال هستند و همچون رقاصان در حال نرقصیدنند.
چو شاخ لاغری افزون کند رقص
تو میوه سوی شاخ لاغر انداز
هوش مصنوعی: اگر شاخی لاغر و بی‌ثمر به رقص تو افزوده شود، بهتر است میوه را به سمت همان شاخ لاغر بیندازی.
چو آمد خار گل را اسپری بخش
چو خصم آمد به سوسن خنجر انداز
هوش مصنوعی: وقتی خار به گل نزدیک می‌شود، به آن آسیب می‌زند؛ همان‌طور که وقتی دشمن به گل‌سوسن نزدیک می‌شود، قصد ضربه زدن دارد.
بر عاشق بری چون سیم بگشا
سوی مفلس یکی مشتی زر انداز
هوش مصنوعی: برای عاشق مثل سیمی هستی که باید باز کنی؛ مانند کسی که به آدمی بی‌چیز(مفلس) مقداری طلا می‌دهد.
برآ ای شاه شمس الدین تبریز
یکی نوری عجب بر اختر انداز
هوش مصنوعی: ای پادشاه شمس‌الدین تبریز، بشتاب و نوری شگفت بر ستاره‌ها بتابان.
حاشیه ها
1403/09/19 08:12
اقبال کاظمی
بخوان دیوان شمس و مثنوی را
مپرس اما هوش مصنوعی را
معلوم است که جمعبندی، سنجش و بکارگیری اطلاعاتی بدون احساس ،عاطفه و خودبرانگیزنده خیال و شعور هوش مصنوعی از ساحت ظریف شریف و بالخصوص شعر شهودی و پیچیده ای عرفانی بسیار بدور است. ولی شباهتی که هوش مصنوعی در این زمینه با افراد ازخودراضی، دیده درآ و شارلاتان دارد در این است که هرگز در معناکردن اشعار به ناتوانی خود اقرار نمی کند و هرچه سرهم بافته به خورد خواننده می دهد، یعنی "نمیدانم" در قاموس اش وجود ندارد و من تا به حال مشاهده نتوانستم.. به هرحال من خواندن نظریات هوش مصنوعی را در مورد معنای اشعار ضیاع وقت می‌دانم مگر اینکه گاه‌گاهی به قصد تفریح و تفنن باشد. حتا می‌تواند خطر گمراهی هم داشته باشد برای آنانکه سالکان تازه وارد این وادی اند.
مولانا