جامه شستن در روز آفتابی و پاک شدن و از شر جامه تن رها شدن در آفتاب اسرار به هم تشبیه شده‌اند.

تضریب‌: وصله و پینه

این خرقهٔ پُر از بند و وصله (تن‌)، چند روز بر کار است اما جان و عشق است که تا ابد بر کار است.

وقتی تو آنقدر با ارزش هستی که شاه به سر تو و عزیزی تو سوگند می‌خورد، این سر چه نیازی به دستار دارد؟

هوش مصنوعی: با دیدن چهره تو که مانند ماه می‌درخشد، دیگر گل‌ها و باغ‌ها چه ارزشی دارند؟

هوش مصنوعی: ای نادان، تو بارها توبه کرده‌ای و از عشق خسته شده‌ای.

هوش مصنوعی: عشق ناگهان زیبایی خود را به نمایش گذاشت، اما توبه‌ات فایده‌ای نداشت و بخشش نیز کاری از پیش نبرد.

هوش مصنوعی: این دنیا مانند موم و با رنگ‌های مختلف است و عشق همچون شعله‌ای بزرگ و گرم می‌سوزد.

هوش مصنوعی: وقتی که موم و آتش در کنار هم قرار می‌گیرند، رنگ و شکل موم به ناچار از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: اگر بگویم که تو نیز مانند دیگران نابود خواهی شد، و اگر هم نگویم، یار اجازه نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: عشق به خالق، روح را به بهشت می‌برد و از آن عشق، تمامی رودها و آسیاب‌ها جاری می‌شوند.

هوش مصنوعی: برگ‌های سبز درختان را خیس نکن، مگر اینکه شاخه‌های درختان سبز شوند.

هوش مصنوعی: در این بیت، به زیبایی و جذابیت معشوق اشاره شده است. گفته می‌شود که چهره‌اش سرخ و درخشان است، در حالی که خود را از دیگران متمایز کرده و رنگی از خلوص و اصالت درونی دارد. این توصیف همزمان می‌تواند به احساسات و عواطف آزادگان اشاره کند که در مقابل زرق و برق superficial جامعه قرار دارند. در واقع، این تصویرسازی نمادین نمایانگر زیبایی حقیقی و ارزش‌های عمیق‌تری است که در دل انسان‌ها وجود دارد.

هوش مصنوعی: چهره شادی را شاهد نباش، که در دل غمگینان در سحرگاهان اشک می‌ریزد.

هوش مصنوعی: در عشق، فضای وسیعی برای جان‌ها وجود دارد و در این موضوع درس‌هایی برای دیدگان نهفته است.

هوش مصنوعی: در عشق غرق شدم، تا جایی که تنها با دیدن آثار عشق می‌توانم او را یاد کنم.

هوش مصنوعی: آثار و نشانه‌های تعجب نشان‌دهنده وجود رازهایی هستند که خود به نوعی راز را می‌پوشانند.

هوش مصنوعی: حجاب‌ها و پرده‌های زیادی نمی‌توانند مانع یاد تو شوند، زیرا یاد تو چنان قدرتی دارد که پرده‌ها را می‌درد و به زندگی‌ام نفوذ می‌کند.