هوش مصنوعی: شما نور و روشنی هستید و همه ادراکات از شما سرچشمه می‌گیرد. چشم دل به شما می‌نگرد و با وجود شما، بینش و آگاهی آشکار می‌شود.

هوش مصنوعی: گفتم صبر زیباترین نوع صبر است، اما ما که فرزندان زمان خود هستیم، چگونه می‌توانیم صبر کنیم؟ خدا رحمت کند کسانی را که صبور بودند.

هوش مصنوعی: از چهره‌های ساده دلانه جلو بروید، گفتم ای دوستان، خبرهایی از فتنه‌ آمده که مرا ترسانده است و به احتیاط اشاره کردند.

هوش مصنوعی: در عشق، کشتن و نابود کردن هیچ ضرری ندارد و عشق همچون شمشیری است که باید برای آن آماده و هوشیار بود.

هوش مصنوعی: هر که بعد از این عاشق شود، وقت خود را تباه کرده و جوانی‌اش را به باد داده است، مانند کسی که باد را با ذرات آتش به دوش می‌کشد.

هوش مصنوعی: آتش و عشق با هم نمی‌توانند بمانند و هیچ کدام را از بین نمی‌برند. دمی از زندگی من بر من بدمید تا در خواب عمیق سحر غرق شوم.

هوش مصنوعی: برای آن محبوب خوش‌چهره‌ات هیچ کلامی از خبر مگو، چون هیچ‌کس از حال او باخبر نیست؛ بهتر است تو هم بی‌خبر بمانی.

هوش مصنوعی: دل من مانع دیدن حقیقت شده و چشمانم همچون پرده‌ای بر روی دید من قرار گرفته‌اند. به تو گفتم ای دوست، اگر غیر تو کسی باشد، جان و زندگی‌ام برایم بی‌ارزش است.

هوش مصنوعی: ای عشق، زندگی‌ام را به گونه‌ای بگیر که من فراموش کنم؛ چرا که جز این دنیا و ظاهر انسانی، من چیز دیگری هستم.

هوش مصنوعی: گفتم به او: چه چیزی است که روح تو را به شگفتی می‌آورد؟ ای نای خوش صدا، ای باد! پرده را کنار بزن و نشان بده.

هوش مصنوعی: برو و با دل خود به درون نگاه کن و ببین که چه کسی در این کیف‌های ما پنهان است. تو که به کوری کیف گر هستی، عمیق‌تر بنگر!

هوش مصنوعی: هرچند طلا و زر ارزشمند هستند، اما اگر شرابی وجود داشته باشد که مثل طلا باشد، آن هم خوب است. تو ای پسر، اگرچه زرتشی بودن خوشایند است، اما ارزش واقعی در این شراب است.