هوش مصنوعی: ای نگار، تو می‌دانی که میخانه پر از شور و شوق است و من نیز به خاطر تو در این مکان بی‌قرار و آشفته‌ام.

هوش مصنوعی: تمامی کسانی که به میخانه و خراباتی‌ها روی می‌آورند، می‌توانند در آنجا به حالت خراب و ویران برسند، و همه اسراری که در دل دارند، به راحتی فاش خواهد شد.

هوش مصنوعی: ای انسان بیدار، زندگی گرانبهای خود را صرف لحظات بیهوده نکن. عمر تو در حال گذر است و اگر در این دنیا به صورت هوشیار زندگی نکنی، به راحتی از دست خواهد رفت. پس به یاد داشته باش که زندگی ارزشمند است و باید از آن به بهترین نحو استفاده کرد.

هوش مصنوعی: عشق و زندگی، جان من را نجات بده و چشمانت به سخنان من توجه کنند.

هوش مصنوعی: خاک کفت چشم مرا، به معنای این است که چشمم پر از خاک است، یعنی به چیزی توجه ندارد یا در حالتی از غفلت است. توتیاست هم به میوه‌ای اشاره دارد که نمادی از دل‌خوشی و لذت است. وعده تو گوش مرا گوشوار، به این معناست که آنچه وعده داده‌ای، همچون گوشواره‌ای در گوشم است؛ یعنی وعده و امید تو برایم ارزشمند و دلنشین است. در مجموع، این ابیات به تضاد میان غفلت و امید اشاره دارند.

هوش مصنوعی: شراب قدیمی بر سر عاشقان می‌ریزد، و صورت تازه‌ای در دل شیدای آنان نقش می‌بندد.

هوش مصنوعی: شراب و میگساری چیزی ناپایدار و زودگذر است؛ پس بیایید که ما با شجاعت و مردانگی به سراغ این لذت‌های زودگذرتری برویم.

هوش مصنوعی: آتش بر سر کسی که دوری از دنیا را بر خود فرض کرده است، وای بر آن عابدی که به این فکر است.

هوش مصنوعی: وقتی که حق مثل شراب جاودان به انسان بنوشاند، او در می‌یابد که چقدر این نوشیدنی باارزش است و به انسان حقیقتی بلندمرتبه می‌بخشد.

هوش مصنوعی: پرورش روح من به دست سقا است، که او از می و جام پروردگار بهره می‌گیرد.