غزل شمارهٔ ۱۱۶۴
خلق را زیر گنبد دوار
چشمها کور و دیدنی بسیار
جور او کش از آنک شورش دل
نور چشمست یا اولوالابصار
بر دو دیده نهم غمت کاین درد
داروی خاص خسرویست به بار
باغ جان خوش ز سنگ بارانست
ما نخواهیم قطره سنگ ببار
شمس تبریز گوهر عشقست
گوهر عشق را تو خوار مدار
اطلاعات
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
خلق را زیر گنبد دوار
چشمها کور و دیدنی بسیار
هوش مصنوعی: همهی انسانها در این دنیای گردان، گاهاً ناتوان از دیدن حقیقت هستند، در حالی که چیزهای فراوانی برای مشاهده وجود دارد.
جور او کش از آنک شورش دل
نور چشمست یا اولوالابصار
هوش مصنوعی: چشم دل را روشنایی میدهد و شور و شوق آن از تحمل سختیهای او ناشی میشود، زیرا کسانی که بصیرت دارند این را میفهمند.
بر دو دیده نهم غمت کاین درد
داروی خاص خسرویست به بار
هوش مصنوعی: من غم تو را بر دو چشمانم میگذارم، زیرا این درد تنها درمانی است که مختص پادشاهی است.
باغ جان خوش ز سنگ بارانست
ما نخواهیم قطره سنگ ببار
هوش مصنوعی: باغ جان ما با بارش سنگ سرسبز و شاداب میشود، اما ما نمیخواهیم که هیچگونه سنگی بر روی آن ببارد.
شمس تبریز گوهر عشقست
گوهر عشق را تو خوار مدار
هوش مصنوعی: شمس تبریز نماد حقیقی عشق است. پس عشق حقیقی را بیارزش نپندار.
خوانش ها
غزل شمارهٔ ۱۱۶۴ به خوانش عندلیب
حاشیه ها
1398/09/04 21:12
..
شورش دل
نور چشمست..