هوش مصنوعی: ای روح و نقطه‌ی استواری همه‌ی جان‌ها، بخشنده باش و روح‌ها را زنده کن.

هوش مصنوعی: با تو که همه نفع‌ها را به ما می‌رسانی، از ضررها و زیان‌ها هیچ نگرانی نداریم.

هوش مصنوعی: ای دل، به طعنه‌ها و نازهای معشوق، که مانند تیرهایی تند و ابروهایی مانند کمان به سمت قلب آدمی می‌زنند، توجه کن.

هوش مصنوعی: در سنگ‌های قیمتی مانند لعل، شکر قرار داده‌ای و به امید آن دهان‌ها را باز کرده‌ای.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که ما کلیدی در اختیار داریم که می‌تواند دروازه‌هایی را در دنیا باز کند و به ما امکان دسترسی به نقاط و فرصت‌های جدید را می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر ما جزو یکدیگر نیستیم، پس این نقاط مشترک و برجستگی‌هایی که میان ما وجود دارد، چرا باید باشد؟

هوش مصنوعی: اگر شراب‌ات نشانه‌ای ندارد، پس این نشان‌ها چه معنایی دارند؟

هوش مصنوعی: اگر تو از گمان‌های ما خارج شوی، پس این گمان‌ها از که نشأت می‌گیرد؟

هوش مصنوعی: اگر تو از دنیا پنهان هستی، پس از چه کسی می‌توان فهمید که چیزها پنهان‌اند؟

هوش مصنوعی: بگذارید ما از داستان‌ها و افسانه‌های دنیوی دوری کنیم و از آن‌ها نفرت داشته باشیم.

هوش مصنوعی: اگر کسی به شکر و شیرینی دچار شود، چگونه می‌تواند در دلش جای برای غم و اندوه داشته باشد؟

هوش مصنوعی: آن کسی که به خاطر قدم‌های تو زمین را فراموش کرده، چگونه می‌تواند یاد آسمان‌ها را در سر داشته باشد؟

هوش مصنوعی: زبان ما را ببند تا فیض و پاکی ما حفظ شود و در این زبان‌ها نماند.