هوش مصنوعی: آه و ناله که آن معشوق سفر خود را آغاز کرد و من به شدت دلتنگ او هستم، زیرا هیچ یاری ندارم که من را در این سفر همراهی کند.

هوش مصنوعی: آه که در سفر، کارهایم به مشکل افتاده و دست من در این مسیر خلاص نیست. تا زمانی که از یکدیگر جدا شوم، تمام رشته‌ها و زنجیره‌های سفر برایم در هم تنیده شده‌اند.

هوش مصنوعی: اما سرنوشت خورشید و ماه، به سفر رفتن است؛ به گونه‌ای که در حرکت خود، سایه‌ای بر دوش سواران سفر می‌اندازند.

هوش مصنوعی: سفر به وجود آمد و از دوری و جدایی عذرخواهی می‌کرد، به زبانی که باعث شرم و خجالت این بنده شده است.

هوش مصنوعی: به او گفتم که از تدبیر روباهانه دست بردارد، زیرا شیر در میدان شکار، مرا به دام انداخته است.

هوش مصنوعی: من مانند آبی هستم که در جوی جاری‌ست و جان من متعلق به مسافر است، در حالی که سفرم دائماً به سوی دریا ادامه دارد.

هوش مصنوعی: دود از کنار این جوی تا لب دریا بالا رفته، و دل من که در این مسیرهای سخت خسته شده است، مثل خاری در سفر است.

هوش مصنوعی: به آینه نگاه کن که بعد از سفر، روشن و صاف شده است، تو نیز با دقت به آن نگاه کن و از غبار سفر که بر چهره‌ات نشسته پاک کن.

هوش مصنوعی: اگر در سفر با دوست و یار خوبت باشی، سفر برایت خوشایند و لذت‌بخش خواهد بود. در این سفر، خوش شانسی‌ات را بشناس و به کارهای سفر بپرداز.

هوش مصنوعی: همیشه مانند غنچه در آغاز باید آماده و حیاست که در مسیر زندگی گشوده شوم. مانند سرو که در بهار سرزنده و با روح تازه‌ای در سفر است.

هوش مصنوعی: وقتی شمس تبریزی در سفر بود، چه سرزمین‌هایی که در دوار سفرش گسترش نیافت.