راهنما_اِریس: به منطقه بالای دل رسیدی ( و دیگر همچو کشتی بر روی امواج تفکر و تعقل و تصور و تجسم و تخیل و توهم ، سوار و پایدار شدی ) ، همین جا بمون. زمانیکه آن نور جان پایدار شد و همچو سرو مقاوم وایستا شد ، تو هم همچو سرو با قدرت و استقامت ، به مشاهده نور ادامه بده . سعی نکن بسمتش بری . سعی نکن جذبش بشی . همانطور بهش خیره بمون .

راهنما_اِریس : تا اینجا این رختِ نفس یا منِ مشاهده گر رو با خودت در دل آوردی و بخاطر نادانی و از روی عادت دچار این توهم هستی که ' من ' تا اینجا اومدم ( غافل از اینکه این فن مشاهده گری یک فرآیند هست که بر اثر حضور در دل اتفاق می افته ) ، همینجا بمون و به مشاهده گری ادامه بده . بعد از این برای جذب شدن و وارد جانا شدن دیگه به ' من ' نیاز نیست .

راهنما_اِریس : روزها و ماه ها و سال ها ، در مراقبه و مشاهده بودی  و از سایر سالکان از اوصاف نور خیلی چیزها شنیدی . اون روایات رو فراموش کن و نور رو تجزیه و تحلیل نکن و دچار گفتگوی درونی نشو . سر جایی که هستی بمون و به مشاهده نور ادامه بده .

راهنما_اِریس : به آن نور زیبا که نوری ورای نورهاست خیره شو و اجازه نده تا ذهن تحلیل گر اون نور زیبا رو با فایلهای قبلی درون ذهن مقتیسه و قضاوت کنه .( وگرنه نور ناپدید می شه . )

راهنما_اِریس : این نور جان هست . جان تو ، از اوست . تمام ارزش دل به این نور هست . مانند شیر که پستان رو ارزشمند می کنه . حالا که به رویتش رسیدی و حقیقت ذات خودت رو شناختی ، به مشاهده گری ادامه بده تا جذب نور بشی .