هوش مصنوعی: هر لحظه که از کنار خودم به یاد محبوب می‌افتم، بوی او را حس می‌کنم؛ اما وقتی خودم را در آغوش نمی‌گیرم، هر شب در کنار او احساس نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: دیشب در باغ عشق بودم و آن آرزو به سرم چرخید. عشق او از چشمانم رفته و مانند جویباری روان شده است.

هوش مصنوعی: هر گلی که با لبخند روییده است، از جوی عشق و محبت نشأت گرفته و توانسته از سختی‌ها و مشکلات زندگی فرار کند.

هوش مصنوعی: هر درخت و گیاهی در چمن به رقص درآمده است، اما مردم عادی آن را نمی‌بینند و به نظر آنها، هنوز ثابت و بی‌حرکت مانده است.

هوش مصنوعی: ناگهان آن سرو خوش قامت از یک سمت به باغ آمد و به طوری حضورش تمام باغ را مسحور کرد که درخت چنار نیز به هم زدن دست تشویق پرداخت.

هوش مصنوعی: چهره‌ام همچون شعله‌ی آتش است و عشق نیز همچون آتش، که هر سه سرشار از زندگی و شوق هستند. این حرارت و شور در هم تنیده، می‌تواند فریاد بلندی از درون باشد که از آن فرار می‌کند.

هوش مصنوعی: در دنیای واقعی، تنها یک حقیقت وجود دارد که شمارش نمی‌شود و غیرقابل دسترسی است. اما این عدد که اشاره به عدد پنج و چهار دارد، در جهان به طور ضروری وجود دارد و به نوعی اگر بخواهیم چیزهایی را بشماریم، باید از این اعداد استفاده کنیم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی از بین صد هزار سیب شیرین، فقط یکی را انتخاب کنی، باید همه آنها را با هم فشار بدهی تا به نتیجه برسید.

هوش مصنوعی: وقتی پوست انگور از آن جدا می‌شود، هزاران دانه انگور نمایان می‌شود. وقتی پوست نماند، فقط شراب‌ها و نوشیدنی‌های دلپذیر باقی می‌مانند.

هوش مصنوعی: بسیاری از سخن‌ها در دل وجود دارد. ببین که این نطق چه می‌گوید: تنها یک رنگ ساده نیست، بلکه شکلی است که از اصل کار و ذات به وجود آمده.

هوش مصنوعی: شمس تبریزی در مقام شاه نشسته است و اشعار من مانند بندگان، صف بسته‌اند و منتظر هستند.