خیزاخیز بانگ هشیار باش بربستن بارها هنگام سفر است

صد به معنی عدد صد را باید سد بنویسیم ولی به تازگی کتابی از جناب حصوری خواندم به نام سرنوشت یک شمن و ایشان می گفت که سد معنی ظهور می دهد پس بهتر است که همان صد فعلا نوشته شود . وه که این الف ب برای فارسی چه تنگ دامن است

کسی با دو نیم یک برخ اب و یک برخ روغن نگاهش با انسان است که یک بخش جان است و یک بخش جسد و ایندو دو همنشین ناسازگار هستند .

این دو همنشین در نیازها هم با هم درستیزند گویا تن پروری با جانپروری همساز نیست و دلیل دلکوری انسانهای تنکامه همین وا هشتن نیاز های جان است .

نه! (نِه!) آن‌که پشت در است هم خودِ منم.»**

و بعد:

یعنی:

من حیران می‌پرسم: «کیست پشت در؟»

و از درون صدایی می‌گوید: «نه! آن هم تویی!»

و ناگهان می‌فهمم که درگیر یک بازی وحدت هستم:

هم سؤال‌کننده منم،

هم جواب‌دهنده منم،

هم درزننده منم،

هم پشت‌در ایستاده منم.

نقش من از چشم تو آواز داد
که منم تو، تو منی در اتحاد (حضرت مولانا)

یکی بین و یکی دان و یکی گوی
یکی خواه و یکی خوان و یکی جوی (جامی)

چون ترا دیدم، بدیدم خویش را
آفرین آن آینۀ خوش کیش را (مولانا)

او توی خود را بجو، در اوی او
کو و کو گو، فاخته شو سوی او (مولانا)

التماس دعا

یک نکته مهم دیگه:
از درون، نی آن منم گویان، که بر در کیست آن
در تفاسیر: نی را به نی (انسان تهی از نفسانیات و خودبینی تفسیر کرده اند) یا ندا، ولی به نظر بنده نی = نَه یعنی از شدت تعجب و شگفتی از درون میگویم نه آن هم من هستم که میگوید پشت در کیست و آن کسی که در در میکوبد نیز خود منم
الفرار هم یعنی از شدت شگفتی و حیرت در ابتدا میگوید الفرار و بعد میفهمد که او خود خداست، یعنی همه ما این قابلیت را داریم که به انا الحق برسیم.

ای قمرِ زیر میغ! خویش نَدیدی، دریغ!
چند چو سایه دَوی، در پیِ این دیگران؟ (مولانا)