مثال کشت کوهستان همه شربت ز بالا خور
ز دست یار آتش‌روی عالم‌سوز زیبا خور..

تعابیر عرفانی :
باده = مستی دهنده ی عرفانی ، شهود و دسترسی به غیب
دلبر ما = شمس تبریز
یارآتشروی = یاری که نشان خاکی ندارد از بنی بشر نیست
عالم سوز = سوزنده و برهم زننده ی عوالمی که بشر برای خود از روی نا آگاهی و پندار دانایی و صواب بر میچیند
خرمن = اینجا بساط شیطان مثل کینه ، حسد ، غرور ، دانایی
کشت کوهستان = محصولات عشق
شربت = باده = آگاهی های مستی دهنده و پاک کننده
عشق پا برجا = امواجی که دائما در هر زمان و هر مکانی برای صید بشر جاریست
بی جا = لا مکان = اینجا اشاره به نداشتن هیچ گونه جایگاه و مکان فیزیکی هست
به زیر گلبن نشستن = در کنار عرفان در نزدیکی بوی عشق نشستن
مغمور = غرقه ، فرو رفته
بگزیده صهبا = می سرخ نشان شده
مستان ناموسی = مست نیک نامی
اوباش = بی سر و سامان (عشق)
قلاش = بیکاره ، دست از هرچیز شسته ی(عشق)
حریفان = هم پیشگان
گلخن = نوعی از آتشدان است که در آن به ریگ گرم غله بریان کنند
نخوردن باده از گلخن ، استعاره از
عدم تمسک به راه های ریاضتی و شریعتی است
سقف معلا = استعاره از پایگاه بلند مستی دهنده که عارفان متوجه آنجا هستند