هوش مصنوعی: وقتی کمند عشق تو دل مرا درگیر کرد، یوسف من از چاه به دشت فرار کرد.

هوش مصنوعی: یوسف مانند درخششی ناگهانی به چاه بازگشت، و اکنون به فریادم رسید.

هوش مصنوعی: هنگامی که بساط عشق و لطف در اینجا گسترده شد، عشق و زیبایی مانند گل و نسرین در دل‌ها شکوفا گردید.

هوش مصنوعی: قیصر چرا به آن قصر تمایل پیدا کرد، هنگامی که بهشتی شده و قصرش خراب شده است؟

هوش مصنوعی: گفتم چرا این چنین تاریک شده‌ای؟ پاسخ داد که به نور خورشید نگاه کن تا بفهمی.

هوش مصنوعی: هر کسی که حالا احساس سردی و بی‌احساسی می‌کند، باید بداند که آتش عشق تو می‌تواند او را گرم کند و به زندگی‌اش حرارت و شوق جدیدی ببخشد.

هوش مصنوعی: شخصی به نام قیصر روم وجود دارد که او به زنگ زدن (به نوعی هشدار یا علامت خاص) اشاره می‌کند و در اینجا به کسی به نام فرید که به او می‌گوید ترسا (شخصی خارج از دین خود) اشاره دارد. اینجا تضاد شخصیت و جایگاه اجتماعی آنان مورد تأکید است.

هوش مصنوعی: پر تو دل به گونه‌ای درخشید که آتش را شعله‌ور کرد و بر شدت آن افزود، گویی که در طلب مزیدی دیگر است.

هوش مصنوعی: دوزخ به او گفت که جانم را به من بده تا هر کسی را که از خدا روی‌گردان است، بخورم.

هوش مصنوعی: ای دریای مهربانی، از آتش جان‌سوز من عبور کن؛ وگرنه از شدت تب و درد به هلاکت می‌رسم.

هوش مصنوعی: به من بگو که ای آتش، زودتر قوم مرا به من بده که خداوند آنها را انتخاب کرده است.

هوش مصنوعی: همه چیز را به دست او سپرد و گفت که آتش تو از نور من آزاد شد.

هوش مصنوعی: شمس دین، اهل تبریز بود و چهره‌اش مانند نور خورشید، روشنی‌بخش جهان است. او منبع نور و دانایی است.