در چه دنیا فتادند این قرون
عکس خود را دید هر یک چه درون
از برون دان آنچ در چاهت نمود
ورنه آن شیری که در چه شد فرود
برد خرگوشیش از ره کای فلان
در تگ چاهست آن شیر ژیان
در رو اندر چاه کین از وی بکش
چون ازو غالب‌تری سر بر کنش
آن مقلد سخرهٔ خرگوش شد
از خیال خویشتن پر جوش شد
او نگفت این نقش داد آب نیست
این به جز تقلیب آن قلاب نیست
تو هم از دشمن چو کینی می‌کشی
ای زبون شش غلط در هر ششی
آن عداوت اندرو عکس حقست
کز صفات قهر آنجا مشتقست
وآن گنه در وی ز جنس جرم تست
باید آن خو را ز طبع خویش شست
خلق زشتت اندرو رویت نمود
که ترا او صفحهٔ آیینه بود
چونک قبح خویش دیدی ای حسن
اندر آیینه بر آیینه مزن
دیری بود که به او عشق می دادم، باید می دادم، به او بدهکار بودم، مدتها امید قدرشناسی داشتم، پس از سال ها از این امید دست کشیدم، خود را از میان برداشتم و تنها به امید برافروختن نور شادی در دلش به عشق ورزی بی قید و شرط پرداختم، چیزی نگذشت که این امید هم به یاس بدل گشت، اکنون پس از پشت سر گذاردن روزهای سخت و درد کشیدن های بی پایان دیری نیست که روزگار به بهای گزافی معنای این ابیات را به من فهماند.
آموختم که
آن عداوت اندرو عکس حقست
کز صفات قهر آنجا مشتقست
یعنی چه؟
نیز
آن گنه در وی ز جنس جرم تست
باید آن خو را ز طبع خویش شست
من درد می کشیدم چون خیال میکردم باید احساس او را تغییر دهم و رفتارش را correct کنم.
خیلی گذشت و خیلی سخت گذشت تا من براستی فهمیدم که تنها می توانم خودم را correct کنم و تنها وظیفه ام نیز همین است،
هر کجا که برای اصلاح احساس یا رفتار او به زور، قهر، جدل، و هر روش قهرآمیز دیگری متوسل شدم مرتکب خطای بزرگی شده ام. هنوز صدای ناخوشایند شکستن آیینه ای که در آن زشتی و ناسازی خودم با حقیقت را دیده بودم در گوشم طنین می افکند...

تو هم از دشمن چو کینی می‌کشی
ای زبون شش غلط در هر ششی
آن عداوت اندرو عکس حقست
کز صفات قهر آنجا مشتقست
وآن گنه در وی ز جنس جرم تست
باید آن خو را ز طبع خویش شست
باری، روزی که از بازخوردهای به گمان خود غیر منصفانه فردی نزد بزرگی گلایه می کردم، او خیلی ساده به من اینگونه توضیح داد :
به خودت و رفتار خودت بنگر، ببین کجا به خطا رفتی، چون او این واکنش ناخوشایند را به تو نشان داده داست پس تو مسوول آن هستی، وگرنه چرا طرف مقابل تو این بازخورد نا مناسب را به من نشان نداده است؟
به همین سادگی یاد گرفتم مسوولیت بازتاب کارهایم را به عهده بگیرم و از گله و شکایت از دیگران دست بردارم، من هرگز مسوول آنچه که از حوزه کنترل من خارج است نیستم.

درباره نگرانی بشر پیرامون امور خارج از کنترل گفتم به یاد لطیفه ای از دوستی افتادم، می گفت در ایام خردی حتا غصه اینکه خورشید پنجاه میلیون سال (؟) دیگر به خواموشی خواهد گرایید را نیز می خورد!
ما نیز همینگونه ایم، چون آن کودک، اموری که در حوزه کنترل ما هستند مانند یک لبخند ساده و نقد بر لب آوردن را رها کرده، نگران رفتار اجرام سماوی هستیم!

طالبست! و غالبست آن کردگار
تا ز هستی‌ها بر آرد او دمار..
شگفتا!! چگونه عشقی است این! به راستی عاشق تر از او، هم اوست...

چون همی کرد از عدم گردون پدید....
شاید اشاره به تئوری بیگ بنگ دارد که بر طبق آن تمامی دنیا از توپی کوچکتر از یک گردو آفریده شده...
ز اختران می‌ساخت او مصباح‌ها.....
آفرینش ستاره ها در سحابی ها بعد از میلیاردها سال .... و
سپس آدمی را تا اصطرلاب اوصاف او باشد و تا در جهان اظهار شده از دید او ببیند و عکس او باشد...

رضا م
این وصله ها به آقای بلخی نمی چسبد
همان ...کرد از عدم گردون پدید از سرشان هم زیاد است.