هوش مصنوعی: آن بیگانه‌ای که به آزمون رسید، از ترس بدهی، به سوی سرزمین امن و آرامش حرکت کرد.

هوش مصنوعی: او به سمت تبریز و محله گلستان حرکت کرده است و امیدش به اوج گلستان بلند شده است.

هوش مصنوعی: از تبریز به دورترین نقطه رفته است، با آرزوی این که آینده‌اش روشن و پر از امید باشد.

هوش مصنوعی: دل او از داستان‌های مردان بزرگ و زیبایی‌های مصر و وصال یوسف شاد و خندان شد.

هوش مصنوعی: گفت ای کسی که مرا راهنمایی می‌کنی، شتر من آمد و خوشحالی‌ام را بالا برد و مرا به اوج شادی رسانید.

هوش مصنوعی: آیا ابر یا شتری وجود دارد که کارها را به خوبی به انجام برساند و دل‌ها را آرام کند؟

هوش مصنوعی: به سرعت بزن، ای شتر! دور باغ‌ها بگرد، که حقیقتاً برای ما یک پیروزی بزرگ است.

هوش مصنوعی: ای ساربان، بار مرکب‌ها را بگشایید؛ زیرا مقصد شما شهر تبریز و کوی گلستان است.

هوش مصنوعی: این باغ، به دلیل زیبایی و شکوهش، مانند جلوه‌ای از فردوسی است و نور و درخششی که از آن ساطع می‌شود، شبیه به نور آسمانی تبریز است.

هوش مصنوعی: هر زمان، نور زندگی‌بخش و روح‌افزا از بلندای عرش بر مردم تبریز تابیده می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که نگهبان قانون متوجه آن غریب شد، مردم گفتند که آن محبوب از اینجا رفته است.

هوش مصنوعی: او از دنیا رفت و همه از ماجرای او دچار نگرانی و غم شدند، مرد و زن به یاد او غمگین و پژمرده شدند.

هوش مصنوعی: طاوس بالدار و زیبا به سوی عرش پرواز کرد و هنگامی که به عرش رسید، بادهایی خوشبو به سمتش وزیدند که بوی عرش را به همراه داشتند.

هوش مصنوعی: سایه‌اش که پناهگاهی برای مردم بود، به سرعت توسط تابش آفتابش زیر فشار قرار گرفت.

هوش مصنوعی: او کشتی خود را از این ساحل راند و دیگر آن آدم خوشحال از این خانه غمگین دور شده بود.

هوش مصنوعی: مردی فریادی کشید و بی‌هوش شد، گویی او نیز در تلاش برای گرفتن جانش از دست داد.

هوش مصنوعی: بر روی او گلاب و آب ریختند و همراهانش به خاطر حال او گریه کردند.

هوش مصنوعی: او تا شب به دور از خود بود و پس از آن، به گونه‌ای نیمه‌جان و از مسیری پنهان برگشت.