هوش مصنوعی: عشق همچون ریسه‌ای ظریف بر امید وصل می‌چرخد و تکامل پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: هر لحظه قلبم را تحت فشار می‌آورد که من به خوبی کنترل این احساسات را پیدا کرده‌ام.

هوش مصنوعی: دل و جان همانند تیری در حالت مشاهده و شناخت به هم گره خورده‌اند، تا زمانی که سر رشتهٔ وجود تو را به من نشان دهد.

هوش مصنوعی: ناگهان، پرنده‌ای از نوع غراب مانند بختیاری به میان موش‌ها آمد و یکی از آنها را از آنجا برد.

هوش مصنوعی: زمانی که موش از هوا بیرون آمد، غراب (قوچ) به کنار رفت و چغز (پرنده‌ای آبی) نیز از عمق آب عقب‌نشینی کرد.

هوش مصنوعی: موش در منقار زاغ و چغز در آسمان با پاهایش آویزان شده است.

هوش مصنوعی: مردم می‌گفتند چطور زاغ با حیله و نیرنگ، چغز آبی را به دام انداخت.

هوش مصنوعی: زمانی که زاغ به آب سقوط کرد، دیگر توسط چغز آبی که او را در برگرفت، شکار شد.

هوش مصنوعی: چغز (پرنده‌ای) گفت: این عاقبت کسی است که وقتی بدون آب می‌ماند، به سرنوشت بدی دچار می‌شود.

هوش مصنوعی: ای وای بر یار نالایق! ای وای بر هم‌نشینانی که به دنبال خوبی هستند، ای مهمانان.

هوش مصنوعی: اگر عقل را تحت تأثیر نفس و عیوب آن ببینی، مانند این است که زیبایی‌های چهره‌ای زیبا را با نقاط منفی‌اش مقایسه کنی.

هوش مصنوعی: عقل به او می‌گفت که حقیقت و واقعیت چیزهایی هستند که از عمق معانی و مفاهیم به دست می‌آیند، نه از جنس و ماده فیزیکی مانند آب و خاک.

هوش مصنوعی: مواظب باش که فقط به ظاهر دیگران توجه نکن و به شناسایی ماهیت درونی آنها بپرداز. به ظواهر بسنده نکن و در جستجوی عمق وجودی افراد باش.

هوش مصنوعی: چهره به شکل مادی و بی‌تحرک نمود پیدا کرده است، اما مانند سنگ و اشیا بی‌جان نیست. اشیای بی‌حرکت از جنسیت و ماهیت خود آگاهی ندارند.

هوش مصنوعی: جان مانند یک مور و بدن مانند دانه‌ای از گندم است که هر لحظه آن را به سوی خود می‌کشاند.

هوش مصنوعی: مور می‌داند که آن دانه‌های زراعتی که تحت تأثیر عوامل مختلف قرار گرفته‌اند، ممکن است به چیز دیگری تبدیل شوند و من هم می‌خواهم به چیزی تبدیل شوم.

هوش مصنوعی: یک مور از راهی که در آن دیگر مور در حال برداشتن گندم بود، عبور کرد و او را دید.

هوش مصنوعی: گاو به دنبال کاه نمی‌رود، اما مور به سمت هم‌نوع خود می‌آید.

هوش مصنوعی: گندم به جریان آب می‌پیوندد و مور هم به چیزی که به آن تعلق دارد، نزدیک می‌شود.

هوش مصنوعی: نمی‌توانی بگویی چرا گندم به سوی جو رفته است، چشم‌ات را به دشمن مگیر، بلکه به گروه خودت نگاه کن.

هوش مصنوعی: موری سیاه بر روی سینه‌ای سیاه نشسته و دانه‌ای را که در راه است، به سختی پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: عقل می‌گوید که باید با دقت به چیزها نگاه کنی، زیرا بی‌دلیل و بدون هدف هیچ‌چیز محقق نخواهد شد.

هوش مصنوعی: به همین دلیل، دوستان و همراهان همچون سگان آمده‌اند. ظاهر آنها زیبا و دل‌نشین است، اما باطنشان مانند مورچه‌ای است که به دل می‌خورد.

هوش مصنوعی: حضرت عیسی به خاطر پاکی‌اش از دنیای فاسد و محدودیت‌ها رهایی یافت و به جمع نیکان و خوبان پیوست. در اینجا به تفاوت میان دنیا و دنیای پاکان اشاره شده است.

هوش مصنوعی: این متن به این معناست که در دنیای ظاهری ما، قفس و محدودیت‌ها قابل مشاهده‌اند، اما زیبایی و آزادی درونی که همانند پرنده‌ای است در فراسوی این محدودیت‌ها، پنهان و نامشهود است. وقتی که روح آزاد باشد، دیگر قفس نمی‌تواند مانع پرواز آن شود.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که افرادی که دارای چشمی روشن و آگاه هستند، در نهایت به عقل و درک درست دست خواهند یافت. چنین افرادی می‌توانند در زندگی خود به خوبی تصمیم بگیرند و به نتایج صحیحی برسند.

هوش مصنوعی: زشت و زیبا را باید با عقل و فکر تحلیل کرد نه با دیدن فقط، چون دیدن ممکن است ما را به اشتباه بیندازد و در قضاوت درباره سیاهی و سفیدی دچار خطا کند.

هوش مصنوعی: خدایی که به هر چیزی زیبایی و رنگی بخشیده، به ما می‌گوید که با تفکر و عقل، باید قضاوت کنیم و کارهایمان را بر اساس درک صحیح انجام دهیم.

هوش مصنوعی: چشمی که توانایی دیدن خوشبختی و زیبایی‌ها را دارد، می‌تواند آفتی برای پرنده باشد، اما عقل و فهم، در واقع کمک می‌کنند تا دام‌ها و مشکلات را شناسایی کنیم.

هوش مصنوعی: دیگر حیوانی که عقلش به درک وحی نرسید، به خاطر مشاهداتش به این سو و آن سو می‌رفت.

هوش مصنوعی: با عقل و خرد می‌توانی تشخیص دهی که هر چیز خوب و بد چیست، اما نباید به زودی از ظاهر آن‌ها نتیجه‌گیری کنی.

هوش مصنوعی: جنسیت به ظواهر و شکل‌های ظاهری مربوط نیست، زیرا عیسی (ع) در قالب بشری متولد شد و از مقام ملکوتی برخوردار بود.

هوش مصنوعی: او را از بالای آن دیوار نیلی‌ رنگ برداشتند، مانند پرنده‌ای که به دور می‌چرخد و شبیه زاغ، در پرواز است.