هوش مصنوعی: ای محبوب عزیزم، من بدون تو حتی برای یک لحظه هم آرامش ندارم.

هوش مصنوعی: در روز، به شادی و تلاش می‌پردازم و در شب، آرامش و استراحت من است.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر انسانیت است که گاهی من را خوشحال می‌کنی و در هر زمانی از لطف و محبتت به من یاد می‌کنی، این کار شایسته‌ای است.

هوش مصنوعی: در طول روز، وظیفهٔ صبحانه را فراموش نکردی و به دوستی و مهرورزی ادامه دادی، ای انسان نیکوکار.

هوش مصنوعی: من تنها به یک بار عشق تو راضی نیستم، زیرا تو برای من انسانی شگفت‌انگیز و بی‌نظیری.

هوش مصنوعی: من در دل خود پنج‌صد تشنگی دارم و هر یک از این تشنگی‌ها همانند گرسنگی گاو است.

هوش مصنوعی: ای بزرگوار، به هیچ دردی نیاز ندارم. از مقام و موقعیت خود ببخش و نگاهی به نیازمندان بینداز.

هوش مصنوعی: این فرد بی‌ادب و بی‌چیز است، اما لطف و محبت عمومی تو از هر چیزی بالاتر و ارزشمندتر است.

هوش مصنوعی: تو به عنوان منبع رحمت و لطف خود، به مشکلات و خطاها پاسخ می‌دهی و آن‌ها را به سوی روشنایی هدایت می‌کنی.

هوش مصنوعی: نور او را از آن زیان دچار نکن و این واقعه از خشکی هیزم به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: وقتی در دل یک مکان تاریک و نامرتب، ناگهان نوری شروع به درخشیدن کرد، همه جا روشن و واضح شد.

هوش مصنوعی: آلایش و کثیفی به زیبایی تبدیل شده است و اکنون مانند زمانی است که خورشید به زیبایی می‌درخشد.

هوش مصنوعی: شمس موجب شد تا حرارت زمین افزایش یابد و زمین بتواند باقی‌مانده‌ها و ناخالصی‌ها را جذب کند.

هوش مصنوعی: جزئی از خاک شد و از آن گیاهی رویید. به همین شکل، خداوند گناهان را محو می‌کند.

هوش مصنوعی: با توجه به کلام بالا، به نظر می‌رسد که شاعر در حال اشاره به زیبایی و شکوه گیاهان و گل‌ها است. او به طور خاص به گلی اشاره می‌کند که در بین گل‌ها و گیاهان، بهترین و زیباترین مورد است. به عبارت دیگر، شاعر می‌خواهد بگوید که بعضی از گل‌ها و گیاهان مانند نرگس و نسرین در زیبایی و دل‌فریبی مقام ویژه‌ای دارند.

هوش مصنوعی: تا چه حد در وفاداری حق، به نسرین پاداش و نعمت می‌دهد.

هوش مصنوعی: وقتی که انسان‌های بدکار و ناپاک چنین پاداشی دریافت می‌کنند، نیکوکاران و پاکان باید منتظر چه پاداشی باشند؟

هوش مصنوعی: او به آنها اجازه می‌دهد تا حق خود را دریافت کنند، حقی که نه چشم آن را می‌تواند ببیند و نه زبان و واژه‌ها قادر به توصیف آن هستند.

هوش مصنوعی: ما کی هستیم؟ ای یار، مرا بشناس و روشنایی روزم را با زیبایی‌های خودت پر کن.

هوش مصنوعی: به زیبایی و خوبی‌های دیگران توجه کن و یه موانع و زشتی‌ها را فراموش کن، زیرا درون ما نیز ممکن است خصلت‌های ناپسندی وجود داشته باشد که شبیه به زهر مار است.

هوش مصنوعی: ای کسی که من زشت و بدخلق هستم، چرا وقتی به زیبایی می‌رسم، مانند گل نخواهم شد، در حالی که او (محبوب) برای من خار (رنج) ایجاد کرده است؟

هوش مصنوعی: در بهار، زیبایی گل‌های خوشبو و لطیف، خارهای زشت و ناپسند را زیبا می‌کند، مانند اینکه طاووس با رنگ‌های زیبا و درخشان خود یک مار را زینت می‌بخشد.

هوش مصنوعی: ما در اوج زشتی هستیم، اما لطف و رحمت تو به ما زیبایی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: حاجت من که به پایان می‌رسد، اما آرزوی من از پایان تو آغاز می‌شود. ای حسرت سرو زیبا، آرزوی من را برآورده کن.

هوش مصنوعی: زمانی که بمیرم، لطف و محبت تو به خاطر مهربانی‌ات خواهد گریست، حتی اگر از نیاز و درخواست من بی‌نیاز باشد.

هوش مصنوعی: بر سر قبر من کسانی خواهند آمد و به خاطر لطافت چشمشان اشک خواهند ریخت.

هوش مصنوعی: چشم به روی نداشته‌های خود می‌پوشیم و از درد و رنج کسانی که ظلم دیده‌اند، با صدایی غم‌انگیز سخن خواهیم گفت.

هوش مصنوعی: کمی از آن مهربانی‌ها را اکنون بر من افراز کن و حلقه‌ای به گوش من بزن تا از آن سخن بگویم.

هوش مصنوعی: تو به من خواهی گفت که با خاک من، مثل برف، بر روی مدرک غمگین من نشسته‌ای.