عرض سلام به شهرام عزیز 

عزیز جان، «مستسقی» کسی است که به استسقا مبتلاست. «استسقا» هم همان بیماری یا مرض است که فاعل یعنی مستسقی مبتلا به است. ببخشید گرامی ، دارم شتاب شما رو اصلاح می کنم که صدالبته شما می دانید. شتاب در نوشتن باعث این شد. 

عرض سلام خدمت جناب رضا جان کرمانی عزیز( شدت علاقه این هموطن به اهالیِ همسنگ خاک و تواضع ، اهالی کرمان ، واقعیه)

اول عرض کنم رضا جان  اونجا که به اشتباه گفتی « هُش یعنی هشیار باش » در ادامه، اینجانب باتوجه به سابقه ذهنی  این ترکیب  که می دونستم درستش « شاهِ هش» است ، متأسفانه ،همین باعث شد که من شتاب کنم و این رو با چیزی دیگه اشتباه بگیرم و شتاب و عجله و بی دقتی باعث شد این اشتباه فاحش از من سربزنه و شوربختانه حتی ادامه مصراع رو هم نگاه نکنم و این بیت بسیار ساده و ابتدایی رو...

درود بر تو عزیز ( رضا نازنینم)که متوجه کردی بنده رو که شتاب کردم و دیگه شتاب نکنم و این بیت ساده رو اشتباه نگم جانم ( البته ،مقصر، جنابتون رضا جان کرمانی عزیز بودی که باعث شدی من راه شتاب و بی‌دقتی و  نگاه نکردن به ادامه مصراع رو در پیش بگیرم  و بر اساس سابقه این ترکیب تو ذهنم  اقدام به درج این اشتباه فاحش کنم در شبی که اصلا حال مناسبی نداشتم و تمرکز و تسلط نداشتم 😂 جدی می گم رضا جان ، توجیه نمی کنم 😀✋😘) .

در بعد ،خود جنابعالی هم متوجه شدید که «هُش به معنی هشیار باش » نیست.

 و در پایان من خاضعانه از تو ،رضا جان گلم، تشکر می کنم و تا کمر خم می شم و دست نازنینت رو می بوسم .

و عرض می کنم سپاس از اینکه عملا فهموندی به من که شتاب نکنم و سابقه ذهنی رو تنها بهش اکتفا نکنم ؛ ادامه مطلب رو هم بخونم و موقعی که حالم مناسب نیست انجام ندم این کار رو .

رضا جان من حاشیه های قبلی رو که بر اساس یه بنای غلط ( که مسببش خودت بودی رضا جان 😀)شکل گرفت پاک کردم و باز هم یه دنیا ازت سپاسگزاری می کنم .

من قربونت برم .خدانگهدارت .هم ممنونم و هم عذر خواهت 

زیبایی کار همین نتیجه هاست، رضا جان !

خیلی خیلی خیلی ازت ممنونم گلم ، جانم !

مگه نبینمت رضا جان . درحالیکه جلو همه ،خمیده و در حال تعظیم هستم ؛ دستت رو می بوسم ،جانم !

غیر از معنی لفظی بیت که جناب رضا من رو متوجه شتابم کردند، مولانا هدف از این سه چهار بیت  را داره بر ضعف عقل و ادراک تأکید می کنه و عقل را ضعیف از ادراک عشق می دونه ( این رو قبلاً عرض کردم) 

با چنان رحمت که دارد شاهِ هُش /بی ضرورت،چون بگوید :نفس ، کُش ؟!