هوش مصنوعی: در اینجا به فردی اشاره شده که به خیاطی مشغول است و نامش پور است. او در کارش تند و چابک است، اما در عین حال رفتارهای غیر اخلاقی و دزدی از دیگران نیز دارد.

هوش مصنوعی: شخصی گفت که من ضمانت می‌کنم که با وجود صدها نگرانی و اضطراب، او دیگر نخواهد توانست در حضور من، به راحتی خود را مهار کند و اوضاع را تحت کنترل بگیرد.

هوش مصنوعی: آنها به او گفتند که تو از آنچه فکر می‌کنی هوشیارتر هستی، بنابراین در این دعوا بی‌دلیل جدل نکن.

هوش مصنوعی: به خودت مغرور نباش و فکر نکن که با تکیه بر عقل خود می‌توانی در دسیسه‌ها و فریب‌ها غرق شوی.

هوش مصنوعی: هرچه حرارت و مشغله بیشتر شود، در آن مکان افراد بیشتری جمع می‌شوند و دیگر امکان ندارد که نه ابزار قدیمی را بیرون ببرند و نه ابزار جدید را وارد کنند.

هوش مصنوعی: او با خوشحالی و دلگرمی، تصمیم به گرو گذاشتن گرفت و درِ رهایی را باز کرد.

هوش مصنوعی: اگر من این اسب تازی خود را به گرو بگذارم و کسی آن را برباید، او به مهارت و هنر من وقوف دارد.

هوش مصنوعی: اگر نتوانم اسب خود را از شما بربایم، به خاطر هدایت و آغاز کار، از شما جستجو می‌کنم.

هوش مصنوعی: در آن شب، ترک به خاطر غصه نتوانست بخوابد و تمام فکرش معطوف به دزدی بود که او را نگران کرده بود.

هوش مصنوعی: صبح زود، دختر زیبایی با لباس‌های دل‌فریبش به بازار رفت و در دکان‌هایی که پر از حقه‌بازی و شیادی بود، خود را نشان داد.

هوش مصنوعی: او با نهایت محبت به سلامش کرد و استاد بلافاصله از جا برخاست و برای استقبال از او لبخند زد.

هوش مصنوعی: وقتی از او پرسید که آیا از حد خود فراتر رفته‌ای، او به قدری در دلش مهر و محبتش را افکنده بود که همه چیز را فراموش کرد.

هوش مصنوعی: وقتی که او صدای بلبلی را شنید، پارچه‌ای نرم و لطیف از جنس اطلس به سمت او پرتاب کرد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که شخصی در حال آماده شدن برای مقابله با چالش‌ها و مشکلات است. او لباس خاصی را که مخصوص روز جنگ و مبارزه است، به تن دارد و در عین حال نیز احساس می‌کند که این لباس برایش مناسب و راحت نیست و ممکن است حس کند که او را محدود می‌کند. این احساس ناهماهنگی بین نیاز برای آماده‌سازی و عدم راحتی را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: در بالای تنگ، به خاطر زیبایی جسم، زیر یک نوع وسعت قرار گرفته است تا پا در آن جا نگیرد.

هوش مصنوعی: گفت: ای کسی که همیشه وفا و محبت داری، من آماده‌ام تا هر نوع خدمتی به تو انجام دهم و در هنگام پذیرش تو، دستم را به نشانه احترام بر چشمانم گذاشتم.

هوش مصنوعی: او قدم برداشت و چهره کار را دید، سپس زبانش را در فشار باز کرد.

هوش مصنوعی: از داستان‌های دیگران و لطف‌ها و بخشش‌های آن فرد سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: از بخیل‌ها و تنگ‌نظرها، حتی برای خنده هم نشانی نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: مانند آتش، شعله‌ای از وجودش خارج می‌شود و با هر کلمه‌ای که می‌گوید، افسانه و جادو را به بیرون می‌فرستد.