هوش مصنوعی: صوفی می‌پرسد که تو چه کسی هستی که این جهان را به لطف و رحمت خود زینت بخشیده‌ای و این زیبایی همیشگی و پایدار است.

هوش مصنوعی: هر لحظه‌ای که شوری به وجود نیامد، تو هم چیزی به سراغم نیاوردی و از تغییراتش زخم نمی‌زدی.

هوش مصنوعی: در تاریکی شب، چراغ روز را ندزدی و نمی‌توانی از باغ شادی و لذت چیزی برداری.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی از درد و بیماری رهایی یابی، باید از خطرات دوری کنی و خود را در آرامش نگه‌دار.

هوش مصنوعی: اگر تو از بخشش و رحمت او کمتر بهره‌مند می‌شدی، آیا در نعمت‌های او چنین بی‌خود و شگفت‌زده نمی‌شدی؟