هوش مصنوعی: وقتی حاکمان به خاطر حسد به یکدیگر دچار آشفتگی و خشم شدند، در نهایت به شاه خود نیز کنایه زده و اعتراض کردند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که ایاز، که فردی توانا و خردمند است، بی‌شک از امیر خود فاصله‌ای ندارد و از او برتری ندارد؛ همچنان که اگر امیر چیزی بخورد، ایاز نیز از آن بهره‌مند خواهد شد. به عبارتی دیگر، هر دو در موقعیت‌های مشابهی قرار دارند و برتری خاصی نسبت به یکدیگر ندارند.

هوش مصنوعی: شاه با سی امیر خود به سوی دشت و کوهستان رفت تا شکار کند.

هوش مصنوعی: کاروانی را از دور دید که آن ملک به امیری گفت: برو و ببین این کاروان چیست.

هوش مصنوعی: به کسی که در مسیر سفر است بپرس که از کدام شهر به اینجا می‌رسد.

هوش مصنوعی: او رفت و پرسید و بازگشت و گفت که از ری به کجا می‌خواهد برود و کجا درمانده است.

هوش مصنوعی: به شخصی دیگر گفت: ای بزرگ، بپرس از کاروان که به کجا می‌روند.

هوش مصنوعی: رفت و آمد به یمن اشاره دارد که شخصی می‌پرسد: "بار و بنه‌ات چیست، ای مورد اعتماد؟" در اینجا، به یک شخص معتمد پرداخته می‌شود که از او درباره وضعیت و وسایلش سؤال می‌گردد.

هوش مصنوعی: شخصی در حال تفکر و ناباوری است و به کسی دیگر اشاره می‌کند که برود و درباره چهره‌اش بپرسد، گویی نمی‌تواند به درستی احساساتش را بیان کند و نیاز دارد که دیگران او را درک کنند.

هوش مصنوعی: او دوباره آمد و گفت که بیشتر این کاسه‌ها از انواع مختلف ساخته شده و درون آنها رازهایی نهفته است.

هوش مصنوعی: گفتند که وقتی از شهر ری خارج شدند، آن امیر بی‌ثبات و سردرگم باقی ماند.

هوش مصنوعی: در میان سی فرمانروای سست‌عزم و ناتوان، افرادی وجود دارند که به درستی نمی‌توانند کارها را به انجام برسانند.

هوش مصنوعی: امیران را گفتم که یک روز ایاز را به طور جداگانه آزمایش کردم.

هوش مصنوعی: از کاروان بپرس که او از کجا رفته است، تا راست بگویند.

هوش مصنوعی: بدون وصیت و نشانه، حال هر یک از آنها را بدون هیچ تردید و شک دریافت کرد.

هوش مصنوعی: هر آنچه که از این سی، که به مثابه‌ی یک مقام است، شناخته و آشکار شد، به یک لحظه به طور کامل به دست آمد.