هوش مصنوعی: ای پادشاه، همه چیز تحت فرمان توست و حتی با وجود آفتاب، ستاره فنا ناپذیر وجود دارد.

هوش مصنوعی: ستاره زهره، عطارد یا شهاب کجا هستند که بتوانند در برابر نور خورشید خود را نشان دهند؟

هوش مصنوعی: اگر از لباس‌های کهنه و بی‌ارزش عبور کرده بودم، آیا این‌قدر ملامت و سرزنش را تحمل می‌کردم؟

هوش مصنوعی: قفل کردن در حجره، چه معنایی دارد وقتی که در میان صد خیالی حسود وجود دارد؟

هوش مصنوعی: دستشان را داخل آب چال کرده‌اند و هر کدام از آن‌ها یک سنگ خشک از آب بیرون می‌آورند.

هوش مصنوعی: در این عالم، وقتی چیزی به‌ظاهر سخت و بی‌فایده است، نمی‌توان انتظار داشت که از آن چیزی زنده و پرجنب‌وجوش بیرون بیاید. مانند اینکه از یک سنگ خشک، ماهی‌ای که در آب شنا می‌کند، نمی‌توان به‌دست آورد.

هوش مصنوعی: بر من بیچاره بدی می‌کنند، به این دلیل که فکر می‌کنند وفاداری از من شرمنده است.

هوش مصنوعی: اگر تحمل سختی‌های عشق نبود، شاید چند کلمه‌ای از وفا نمی‌گفتم.

هوش مصنوعی: چون جهان پر از شباهت‌ها و شکل‌هاست، ما سخن می‌گوییم و حرف‌هایمان را فراتر از ظاهر مطرح می‌کنیم.

هوش مصنوعی: اگر خودت را بشکنی و با مشکلات رو به رو شوی، می‌توانی از آن تجربیات درس بگیری و داستان‌های ارزشمندی برای خود بسازی.

هوش مصنوعی: در پوست گردو صداهایی وجود دارد، اما خود مغز و روغن گردو صدایی ندارند.

هوش مصنوعی: یک صدایی وجود دارد که به گوش نمی‌رسد، اما این صدا به گونه‌ای است که در دل می‌نشیند و لذت خاصی را به انسان منتقل می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر تنها آواز زیبا باشد، اما محتوا و فکر نداشته باشد، چه کسی به شنیدن آن خواهد پرداخت؟

هوش مصنوعی: صدای زنگ زدن را تحمل می‌کنی تا در نهایت به نقطه‌ای برسد که به طرز آرامی به قلب فردی نفوذ کنی.

هوش مصنوعی: گاهی بی‌صدا و بدون شنیدن باش، سپس ناگهان مانند کسی که شراب نوشیده، سرزنده و شاداب شو.

هوش مصنوعی: چندین بار درباره نظم و نثر و اسرار سخن گفتی، اما ای خواجه، یک بار امتحان کن و خاموش باش.