اینجا درابیات اول خطاب به عزراییل میفرماید حتا تو هم ابزاری هستی در دست مشیت الهی و نزد روشن بینها هم حجابی بیش نیستی چرا که تنها خداوند میراننده و جان ستان است

کر و فر به جز شکوه معنی جولان و رفت و آمد هم میدهد مانند اینجا

شمعسر بریده شمعی است که سوختگی های سر فتیله اش را میبرند تا بهتر بسوزد

میفرماید هشت جنت در دلم بشکفته است یعنی بهشت یک مکان نیست بلکه حالتیست که در درون انسان است و ما هر کدام میتوانیم آنرا تجربه کنیم .موی بر اندام انسان راست میشود دوستان تصور کنیدهر آدم یک بهشت سیار است!

کین طلب در تو گروگان خداست
زانکه هر طالب به مطلوبی سزاست
مژده ای در این بیت به همه آنانکه طالب و خواهان نیکویی و زیبایی هستند پنهان است،
دوستان شاد باشید و جشن بگیرید و پای کوبید که خواستار خوبی بودن در درون شما نشانه ایست از سزاوار خوبی بودن.
این طلب در ما نشانه تناسب و سنخیت ما با آن مطلوب مطلق است وگرنه ما اگر با او تناسب نداشتیم هرگز هوس او را نیز نمیکردیم!
گر از اندیشه تو گل گذرد گل باشی
ور بلبل بیقرار، بلبل باشی
تو جزئی وحق کل است ، اگر روزی چند
اندیشه کل پیشه کنی کل باشی

اصلاح می کنم :
هوس او رادر سر نمی پروراندیم!
خخخ...

عرض سلام و ادب به استاد روفیای ارجمند
فرقی ندارد گرامی.
در باب او هیچ آدابی و ترتیبی مجو!
هم هوس و هوای آن نازنین را کردن خوش است...
هم هوس را در سر پروراندن...
گر چه پختن آن هوس مقدم بر هوای او را داشتن است...
خیال حوصله بحر می پزد هیهات
چه هاست در سر این قطرۀ محال اندیش :)
یا حق

پرورش خیال پختن!!!

☺ ☺ ☺

بیت دوم (گر چه خویش را عامه پنهان کرده ای)
به "گر چه خویش از عامه پنهان کرده ای" عوض شود.در کلاله خاور و نیکلسن هر دو به این صورت آمده.

کین طلب در تو گروگان خداست/زانکه هر طالب به مطلوبی سزاست!
و چه زیبا مولانا میفرماید که هر آرزو که در دل داری به آن خواهی رسید چرا که آرزو کردن یعنی اینکه تو مستعد رسیدن به آن آرزویی و اگر مستعد نبودی خداوند آنرا در دل تو قرار نمیداد.‌‌‌‌..
خداوند هر آنچه آرزوی خوب هست در دلمان قرار دهاد ان شاءالله

«کاین طلب در تو گروگان خداست زانکه هر طالب به مطلوبی سزاست»
جالبه همون لحظه ای که داشتم با بغض به کتاب تستا نگا میکردم و تو اوج ناامیدی بودم به چشمم خورد:) نشونه خیلی قشنگی بود؛ مرسی خدا جونم

هر طالبی در حقیقت همان مطلوب است.