هوش مصنوعی: خداوند به عزرائیل گفت که به تماشای آن انسان‌های خیال‌پرداز و دمدمی‌مزاج بپردازد، یعنی افرادی که در دنیا زندگی می‌کنند و در افکار و تخیلات خود غرق شده‌اند.

هوش مصنوعی: آن فرد ضعیف و بی‌پناه را پیدا کن و با سرعت، مشت خاکی را بیاور.

هوش مصنوعی: عزرائیل به عنوان نماینده سرنوشت، به سوی زمین رفت تا کارهای خود را انجام دهد.

هوش مصنوعی: خاک بر قانون، صدای فریاد شروع شد و او سوگند‌های زیادی خورد.

هوش مصنوعی: ای بنده خاص و ای حامل عرش، ای صاحب فرمان در زمین و آسمان.

هوش مصنوعی: در اینجا به معنای رحمت و لطف الهی اشاره شده است. انسان با روی آوردن به خدا و قبول نعمت‌های او، می‌تواند از رحمت و محبت خدا بهره‌مند شود. به عبارتی، وقتی کسی به سوی خداوند می‌رود و خالصانه از او طلب رحمت می‌کند، خدا با او مهربان می‌شود و لطف خود را شامل حال او می‌کند.

هوش مصنوعی: در حضور خداوندی که هیچ معبودی غیر از او وجود ندارد، هیچ کسی در برابر او ناله و زاری‌اش پذیرفته نیست.

هوش مصنوعی: گفت نمی‌توانم با این جادو و فریب تو را از سر و صدای آمر به خودم مشغول کنم.

هوش مصنوعی: در نهایت، او به صبر و آرامش دستور داد و هر دو موضوع مهم هستند؛ یکی را از طریق علم و دانش انتخاب کن.

هوش مصنوعی: هرگاه که به تفسیر یا استنباط مطلبی پرداخته می‌شود، اگر در مورد امر واضحی صحبت باشد، نباید به آنجا مشکوک شد یا دچار اشتباهات شد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی به تفکر و برداشت خود از یک موضوع بپردازی، باید توجه کنی که این تفسیر ممکن است به کجا منجر شود و چه مسائلی را در بر بگیرد.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر ناله‌هایت می‌سوزد و سینه‌ام از غم و درد تو پر از خون شده است.

هوش مصنوعی: من بی‌رحم نیستم، اما به خاطر سه چیز، رحمت من بیشتر از دردهای عمیق است.

هوش مصنوعی: اگر به یتیمی نان و حلوایی می‌دهم، دلیلی بر این نیست که بر او سلطه‌ای دارم یا از قدرت خود بهره می‌برم.

هوش مصنوعی: این طبانجه از حلوای او خوش‌طعم‌تر است و اگر به حلوای او مغرور شود، به خودش خواهد آمد که چه نقصانانی دارد.

هوش مصنوعی: به صدای تو دل می‌سوزاندم، اما از طرفی حقایق و آموزه‌هایی را هم می‌آموختم.

هوش مصنوعی: در دل جنگ و جدل‌ها، نیکی و محبت به شکل پنهانی وجود دارد و در دل اتفاقات ناگوار، ارزش‌های بی‌قیمتی نهفته‌اند.

هوش مصنوعی: خشم خداوند از صبر من بهتر است، زیرا جلوگیری از حق همانند کشتن جان است.

هوش مصنوعی: بهترین عصبانیت او از صبر دو جهان بهتر است؛ او نعمتی از سوی پروردگار جهانیان است و نعمتی بزرگ در کنار اوست.

هوش مصنوعی: محبت‌های پنهانی در دل قهر او، جان را برای او فدای می‌کند و جان انسان را افزایش می‌دهد.

هوش مصنوعی: بیدار شو و از بدگمانی و گمراهی دوری کن، زیرا که فرمان داده شده است که به سوی حقیقت قدم برداری.

هوش مصنوعی: او به ما حالت سرخوشی و شادی می‌دهد و همراه آن، دوستی و جوانه‌زنی را نیز هدیه می‌کند.

هوش مصنوعی: باری آن موضوع مهم را هیچ وقت نتوانستم با نادانی و سردرگمی تحلیل کنم.

هوش مصنوعی: این خاک غمگین و ناراحت از حرف‌های بدی که به او نسبت داده‌اند، همه را شنیده و به خاطر آن ناراحت شده است.

هوش مصنوعی: موجودی که از نوعی دیگر است، دوباره بر آن خاک پست می‌افتد و با شوق و عشق دعا و سجده می‌کند.

هوش مصنوعی: گفت که برخیز، چون این ضرر را نمی‌توان تحمل کرد، من جان و سرم را فدای این کار می‌کنم و آن را ضمانت می‌کنم.

هوش مصنوعی: به درخواست و زاری نپرداز و جز به درگاه آن پادشاه مهربان و عدل‌گستر، به هیچ کس دیگر تکیه مکن.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم از دستورات او سرپیچی کنم، زیرا اگر چنین کنم، مانند گردی که از دریا بلند می‌شود، از جایی که باید باشم دور می‌شوم.

هوش مصنوعی: من فقط از خالق و سرچشمه هستی، یعنی گوش و چشم و فکر خود، می‌توانم حقیقتی را بشنوم و از جان خود خیر و شر را درک کنم.

هوش مصنوعی: گوش من به گفتار دیگران بی‌توجه است، زیرا او برای من از جان عزیزتر و ارزشمندتر است.

هوش مصنوعی: جان من از او آمده است، اما او از جانم نیامده است. برای من که صدها جان دارم، او را بی هیچ هزینه‌ای می‌دهم.

هوش مصنوعی: کسی که جانش را انتخاب می‌کند، به خاطر کرامت کسی دیگر چه ارزشی دارد که بخواهد از او آسیب ببیند یا رنج بکشد؟

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم که خیر چیست جز خیر او. آن‌که جز اوست، ناشنوا، لال و نابینا است.

هوش مصنوعی: در اینجا گویا شخصی از شنیدن ناله‌ها و زاری‌های دیگران ناامید شده و خود را در موقعیتی می‌بیند که به نوعی در تسلط و کنترل کسی قرار دارد. او ناتوانی خود را در درک درد و دل دیگران بیان می‌کند و به نوعی احساس بی‌تفاوتی نسبت به احساسات دیگران دارد.