اینجا مولانا به زیبایی می فرماید ما به این دهلیز تنگ برای یک بلی گفتن آمده ایم و در این گیتی تنگ میدان بیهوده سرگردانیم تنها باید به پروردگاری جهاندار یزدان خستوان شویم و اعتراف کنیم دیگر ما را با این گیتی کاری نیست و وارهیده و یله می شویم .

موضوع داستان اشاره صریح به رابطه دردمندی وروشن شدگی دارد.انجا که من ذهنی از راههای بسیار انسان را اسیر میکند ودردمند میکند و انزمان که راهنما ومرشدی اگاه با نوع برخورد مناسب سبب روشن شدن فرد میگردد.