هوش مصنوعی: زمانی که فقر و زوال از وجودش کنار برود، مانند پیامبر بدون سایه و نیاز به حمایت دیگران خواهد شد.

هوش مصنوعی: فقر به افتخار فخری تبدیل شد و او نابود شد، زیرا نور او مانند شعله‌ی شمع از سایه‌اش جدا گردید.

هوش مصنوعی: شمع به طور کامل روشن شد و شعله‌اش بالا و پایین می‌رفت، اما سایه‌ای از آن در اطرافش وجود نداشت که به دورش بچرخد.

هوش مصنوعی: موم از وجود خود و از سایه‌اش فراری است، زیرا در نور شمع نمی‌توانست دست از خودکم‌قدری بردارد.

هوش مصنوعی: او گفت که برای نابودی من تلاش کرده است، و من نیز در پاسخ گفتم که من هم برای نابودی خودم تلاش کرده‌ام.

هوش مصنوعی: این نور دائمی و پایدار است، نه نوری که از یک شمع زودگذر و فانی می‌تابد.

هوش مصنوعی: وقتی شمع در آتش سوخت، همه چیزش از بین رفت و نه اثری از آن باقی ماند و نه نوری از خود نشان داد.

هوش مصنوعی: در میان تاریکی‌ها، آتش به‌وضوح و به‌صورت ماندگاری برای از بین بردن ظلمت وجود دارد.

هوش مصنوعی: این جمله بیان می‌کند که برخلاف موم شمع که با ذوب شدن و کاهش حجمش، نور بیشتری منتشر می‌کند، جسم انسان نیز در زندگی مادی خود با از دست دادن برخی از چیزها می‌تواند به نور و روشنایی روحی بیشتری دست یابد. به عبارت دیگر، گاهی از دست دادن چیزهایی در زندگی می‌تواند به رشد و تعالی معنوی منجر شود.

هوش مصنوعی: وجود انسان مانند شمعی است که شعله‌اش از یک منبع الهی و دائمی تغذیه می‌شود، در حالی که خود شمع و وجود مادی او زودگذر و فانی است.

هوش مصنوعی: این شعلهٔ آتش مثل نوری است که سایهٔ نابودی را از خود دور کرده است.

هوش مصنوعی: ابر بر روی زمین سایه می‌اندازد، اما ماه هیچ سایه‌ای ندارد و تنهاست.

هوش مصنوعی: بی‌خبری و بی‌خود بودن تو مانند آسمانی است که بدون ابر است. ای نیک‌خواه، در حالت بی‌خودی خود، مانند ماه کامل روشن و زیبایی خواهی بود.

هوش مصنوعی: چون ابر دوباره بیفتد، نور از ذهنی که در آن خیال داریم، محو خواهد شد.

هوش مصنوعی: نور او به خاطر ابرها کم‌رنگ شده است، همچنان که نور ماه نو کمتر از نور شب‌تاب است.

هوش مصنوعی: ماه در دل ابر به نظر می‌رسد و ما را با خیال و اندیشه‌های خود مشغول کرده است.

هوش مصنوعی: به زیبایی او نگاه کن، چرا که این خود نشانه‌ای از لطف اوست. او به ما گفته که ابرها دشمن ما هستند.

هوش مصنوعی: ماه از ابر و غبار آزاد است و در آسمان به زیبایی می‌درخشد.

هوش مصنوعی: ابر دشمن ما شده و جان ما را آزار می‌دهد، چرا که او ماه را از دید ما پنهان کرده است.

هوش مصنوعی: زیبایی حوریان به وسیله این پرده که بر چهره دارند، کمتر از زیبایی ماه کامل نیست.

هوش مصنوعی: در کنار زیبایی‌ها و عشق، دشمن ما ما را به عنوان دشمن خود معرفی کرد.

هوش مصنوعی: ابر و آب هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند و هر یک از آنها به نوبه خود زیبا و شگفت‌انگیزند. اگر کسی بخواهد ابر را با مه یکی کند، در حقیقت دچار اشتباه شده و راه را گم کرده است.

هوش مصنوعی: نور ماه بر روی ابر نشسته و باعث شده است که تاریکی ابر به روشنی و زیبایی تبدیل شود.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه این نور شبیه ماه است و در ابرها جلوه‌ای سلطنتی دارد، اما در حقیقت این نور از خود ماه نیست و موقتی و قرضی است.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، خورشید و ماه از جایگاه خود کنار گذاشته می‌شوند و نگاه‌ها تنها به حقیقت و نور اصلی معطوف می‌گردد.

هوش مصنوعی: تا ملک (حکومت) بداند که چه چیزی واقعی است و چه چیزی موقتی، و اینکه این جهان فانی (رباط) نه محل ماندگاری است، بلکه فقط جای گذرا و موقتی.

هوش مصنوعی: روزی مادران ما به دایه‌ای که به طور موقت و قرضی بودند، سپرده شدند و در کنار او قرار گرفتند.

هوش مصنوعی: پر من مانند ابر است و به واسطهٔ انعکاس لطف خدا، لطیف و زیبا شده است، هرچند که ابتدا کثیف و ناپاک به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که شخص می‌خواهد زیبایی و جذابیت خود را کنار بگذارد تا بتواند زیبایی و جذابیت دیگری را ببیند و قدردانی کند. او به دنبال مشاهده جمال مهری است که از ماه می‌درخشد.

هوش مصنوعی: من به هیچ کس جز مادر خود احتیاجی ندارم و او بهترین حامی من است؛ من موسی‌ام و مادر من دایه‌ای است که به من بیشتر از هر کس دیگری اهمیت می‌دهد.

هوش مصنوعی: من از محبت ماه دیگر نمی‌خواهم، چون این رابطه باعث نابودی و آسیب به مردم شده است.

هوش مصنوعی: شاید ابرهایی بیفتند و راه را ببندند، تا چهرهٔ ماه پنهان نشود.

هوش مصنوعی: او را می‌توان در توصیف غیرقابل وصفی به تصویر کشید، همان‌طور که جسم پیامبران و اولیا دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: در این بیت گفته شده است که هیچ مانعی یا ابری نمی‌تواند جلوی دید را به طور کامل بگیرد. به عبارت دیگر، اگر پرده‌ای وجود داشته باشد، باید به گونه‌ای باشد که محدودیت ایجاد نکند و در عوض، به نفع استفاده‌کننده باشد.

هوش مصنوعی: به گونه‌ای که در صبح روشن، قطره‌ها باریده و ابرها بر افراشته‌اند.

هوش مصنوعی: معجزهٔ یک پیامبر بود که سقا باعث شد ابرها از شدت محو شدن، به رنگ آسمان درآیند.

هوش مصنوعی: ابر در آسمان وجود دارد و وقتی که می‌رود، هرچند از آن نشانی نمی‌ماند، اما به آرامی می‌توان آماده انتظار شد. به همین ترتیب، دل عاشق نیز باید به صبر و تحمل عادت کند.

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر وضعیتی است که شخصی در حالی که جسم دارد، ولی احساس می‌کند که وجود واقعی و هویت خود را گم کرده است. او از حالت واقعی‌اش دور شده و دیگر نمی‌تواند رنگ و بوی زندگی و احساساتش را بیابد. به نوعی، این فرد دچار انزوای درونی و بی‌هویتی شده است.

هوش مصنوعی: این بیت به بیان این نکته می‌پردازد که وجود انسان به دنبال چیزی غیر از خودش است و برای درک واقعیت از دو حس اصلی، یعنی شنوایی و بینایی، استفاده می‌کند. در واقع، او با وجودی که در جسم خود زندگی می‌کند، در جستجوی حقیقتی فراتر از آن است.

هوش مصنوعی: دل را فدای شکار دیگران کردن، نشانه‌ی کفر به معنا و ناباوری به نیکی‌هاست.

هوش مصنوعی: مواظب باش که مانند قند در برابر طوطی‌ها نرم و قابل انعطاف نباشی، بلکه باید مثل زهر قوی و تاثیرگذار باشی تا از آسیب‌ها در امان بمانی.

هوش مصنوعی: شما مثل مردار در مقابل دیگران قرار نگیرید، بلکه برای خوشنودی و تبریک ظاهر شوید.

هوش مصنوعی: پس خضر، کشتی را خراب کرد تا آن کشتی از چنگ ظالمی نجات یابد.

هوش مصنوعی: فقر برای من افتخار است تا بتوانم از دست طمع‌ورزان و ثروتمندان دور شوم.

هوش مصنوعی: گنج‌ها را در ویرانه‌ها قرار می‌دهند تا اهل آبادانی به خاطر حرص و طمع، به آن‌ها دست نزنند.

هوش مصنوعی: اگر در تنهایی و خلوت خودشان را مشغول کنند، می‌توانند از دغدغه‌های بی‌مورد دور شوند و به آرامش برسند.

هوش مصنوعی: به این دلیل که تو هم خود غذایی و هم خورنده آن، ای جان، مراقب باش.