با سلام. لطفا در بیت اول، "به دریدن" به "بدریدن" تصحیح شود.

با سلام، نظر آقای غلامی درست است. بدریدن رسم الخط صحیح است. به نظر می رسد که دوستان گنجوری همه ی "ب" ها را به "به" تغییر داده اند که در بیشتر موارد درست است ولی باید به استثنا ها هم توجه کرد. مثلاً "بجز" را "به جز" نوشتن خطاست.

جرعه خاک آمیز چون مجنون کند
مر ترا تا صاف او خود چون کند
هر کسی پیش کلوخی جامه‌چاک
که آن کلوخ از حسن آمد جرعه‌ناک
در برخی سایت ها و بعضی نوشته ها و گفته ها این ابیات به شرح زیر آمده است :
باده درد آلودتان مجنون کند
صاف اگر باشد ندانم چون کند
یا
باده خاک آلودتان مجنون کند
صاف اگر باشد ندانم چون کند
هر کسی پیش کلوخی سینه چاک
کاین کلوخ از حسن گشته جرعه ناک
اما به نظر می آید ابیاتی که در گنجور نوشته شده ، صحیح تر از دیگر ابیات باشد.
آمیخته شده با آلوده شدن متفاوت است لذا جرعه خاک آمیز با جرعه خاک آلود یا باده خاک آلود بی نهایت متفاوت است و جرعه خلقت انسان با خاک آمیخته شده است و هیچ وقت با خاک آلوده نمی شود.
از طرف دیگر چاک کردن جامه با چاک کردن سینه متفاوت است و اولی نشان از شرمگین شدن و خجلت زده شدن دارد و دومی نشان از عاشق دلسوخته و آزرده شدن و دل سوخته شدن دارد.
هرکس پیش کسی که جرعه ای از حسن او دارد خجالت زده و شرمگین است چه برسد به کسی که جرعه ناک از او و غرق هزاران جرعه ای از حسن اوست. در حالیکه اگر این بیت با استفاده از سینه چاک گفته می شد ذکر این نکته که هرکس ، سینه چاک و عاشق هر جرعه ای از اوست هرچند می تواند درست باشد اما نشان اوج حسن او نیست مگر اینکه در مقابل حسن او شرمگین و حجالت زده باشیم.

به نظر در این بیت:
صوفئی گشته به نزد این لئام و...
انتقادی است به صوفی گری از زبان مولانا شاید به برخی از سنن و رسوم نادرست رایج در خانقاه ها تاخته است.
به نظر می رسد مصراع دوم باید بدین شکل باشد
الخیاطه، والواطه و اللباس که بی ارتباط به لباس پوشیدنشان و ... اشاره دارد

مقدمه ای بر علم اسما= که فرجی نه طلب فرج است و نه فرج دیده بلکه فرج دریده و ریده:...

نجهد از تخییلها نی شه شود

تیر شه بنماید آنگه ره شود

یعنی چه