هوش مصنوعی: همان‌طور که گروهی از مردم در خیال خود به سمت قبله می‌روند و به آنجا نماز می‌خوانند، در واقعیت هم ممکن است به سمت دیگری حرکت کنند.

هوش مصنوعی: زمانی که صبحگاه کعبه نمایان شود، مشخص خواهد شد که چه کسی در گم کردن راه موفق بوده است.

هوش مصنوعی: مانند غواصانی که به عمق آب فرو می‌روند، هر فردی در تلاش است تا چیزی را با سرعت جمع‌آوری کند.

هوش مصنوعی: بر اساس امیدی که به گوهر دارد، در کیسه‌ای خود را از این و آن پر می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی که انسان‌ها از عمق دریا به سطح بیایند، راز و معرفت بزرگی که در آن نهفته است، آشکار می‌شود.

هوش مصنوعی: نخستین شخصی که مروارید خرد را برداشت، فرد دیگری است که سنگ‌ریزه و شبه را به دست آورد.

هوش مصنوعی: این جمله اشاره به این دارد که افرادی در معرض آزمایش و فتنه‌ای قرار می‌گیرند که اثرات و پیامدهای آن بسیار قوی و ویرانگر است. در واقع، این فتنه به گونه‌ای است که می‌تواند آن‌ها را به سختی تحت تأثیر قرار دهد و موجب افشای نقاط ضعف آنها شود.

هوش مصنوعی: هر گروهی مانند پروانه‌ها به دور شمعی می‌چرخند و در دنیا در حال جست‌وجو و تلاش هستند.

هوش مصنوعی: خود را در آتش می‌سوزانند و دور شمع خود به چرخش درمی‌آیند.

هوش مصنوعی: بر امید آتش موسی، بختی که از شعله آن درختی سبزتر خواهد شد.

هوش مصنوعی: هر گروهی از مردم و گله‌ها، از خاصیت و تأثیر آن آتش باخبرند و هر جرقه‌ای از آن را به گونه‌ای در نظر می‌گیرند و به همین خاطر به آن اعتبار می‌دهند.

هوش مصنوعی: وقتی صبح طلوع کند و نور جاودان منتشر شود، هر کس به وضوح می‌بیند که چه کسی شمعی بوده است.

هوش مصنوعی: هر که از درخشش شمع پیروزی بهره‌مند شود، آن شمع نیکو برایش هشتاد بال و پر خواهد داد.

هوش مصنوعی: چشمانم مانند پروانه‌ای است که به شعلهٔ شمع نزدیک شده و سوخته و در حال حاضر خیره به آن مانده است.

هوش مصنوعی: دل در حسرتی عمیق می‌تپد و ناراحتی‌اش باعث می‌شود که آهی از دل به خاطر یاد آن نگاه دلسوز برکشد.

هوش مصنوعی: شمع می‌گوید که وقتی من بسوزم، چگونه می‌توانم تو را از سوز و رنج نجات دهم.

هوش مصنوعی: شمع او در حال گريه است و من که دلتنگ و سوخته‌ام، چگونه می‌توانم دیگری را روشن و شاداب کنم؟