نر به معنی بزرگ و بزرگوار به کار رفته است در آمیغ شاه نر.

کی جمادی محو گشتی در نبات...فکر میکنم اشاره باشد به اینکه تکامل جهان بر مبنای حرکت حبی است و اینکه همگی عاشقانه به سوی خداوند رونده ایم

ترنجیدن برای انجماد و یخ زدن به کار رفته است

چگونه میشود عاشقان آن کمال ذره ذره بشتابند ؟مثل این است که بگوییم آرام آرام عجله کن!

گنبد کردن در اینجا میشود جست و خیز کردن و لغز هم سوراخ پیچ در پیچ موش صحرایی شاید مانند ماز !

هر گاه واژه میقات را میبینم ناخودآگاه یاد خسی در میقات مرحوم جلال آل احمد می افتم .کلاس دوم راهنمایی بودم که این کتاب را از عمویم به عنوان کادوی تولد گرفتم و با خواندن آن با آثار آل احمد آشنا شدم و از آنجا که متولد تیر ماه هستم تمام تابستان را با آن آثار گذراندم اما مهر ماه که به مدرسه رفتم معلم انشایی داشتم کاملا کم سواد!که موضوع اولین انشا سال تحصیلی را طبق معمول تابستان گذشته را چگونه سپری کردیدانتخاب کرده بود.من کهبا خواندن آثار آل احمد به تب نوشتن هم مبتلا شده بودم اندک ذوقکی به خرج داده و آنچنان شرحی از خوانده هایم دادم که معلم بینوا را اصلا خوش نیامد وپانزدهی کف دستم گذاشت که تا امروز مشتم از آن میسوزد .اکنون هر دو در بهشت ابدی آرمیده اند..

با سلام و تشکر، آیا جناب مولوی اهمیت زمان و مکان را در رویدادها نخواسته است بیان کند؟!.آیا "واقعیات " و حتی "حقایق"را جدای از زمان و مکان میتوان قضاوت کرد؟.آیا اهتمام فضاهای مجازی در به قضاوت کشاندن وقایع ،جدای از زمان و مکان نمیباشد؟!.گویا تفاوت "واقعیت و "حقایق"را "را بیشتر در ابیات مولوی میتوان مشاهده کرد.

این عشقی که مولانا در تمام ذرات عالم می‌بیند که آنها را به حرکت، تکاپو و جنبش وامی‌دارد تا خود را به تکامل برسانند، بسیار شبیه مفهومی است که فیلسوف قرن نوزده و بیستم برگسون، آنرا «شور حیاتی» مینامد. 

حافظ نیز عقیده دارد که این عشق است که جهان را به جنبش انداخته که در فلسفه سهروردی هم بیان شده است: 

در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد، عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد...

اگر کمی از تحلیل‌های عالمانه درباره منشأ جهان و سپس حیات در زمین فراتر برویم که آنرا محصول تکامل اتفاقی و تصادفی مواد بی جان میداند، سخن بزرگانی چون مولانا می‌تواند بسیار آگاهی بخش باشد. از نظر عرفا گویی جهان در آغاز خلقت چیزی را دید که تا پایان عالم در جستجوی آن است و این عامل پیدایش عشقی است که به مبدأ وجود خود دارد. گویی عالم هستی با توانی فوق تصور و با تمام وجود و با هر ترفندی در پی بازگشت به آن مبدأ است 

چه عزیزان با سوادی اینجا هستند

باعث سادی روح است وجود این دوستان عزیز

چند تا بیت ها این حکایت اینجا ذکر نشده که در اول این حکایت هست :

چون رسول آمد به پیش پهلوان 

گفت پیغام ملک اندر زمان 

گفت من نی ملک میخاهم نه مال 

لیک می‌جویم یکی صاحب جمال 

داد کاغذ اندر و نقش و نشان 

گفت پیشش بر بگو او را عیان 

کاندرین کاغذ نگرچه صورتست 

زود بفرستش که ملک و جانت رست 

چون رسولش بازگشت و گفت حال 

داد کاغذ را وبنمود آن مثال 

من نیم در عهد ایمان بت پرست 

بت بر آن بت پرست اولی ترست 

با تبرک داد دختر را و برد 

سوی لشکرگاه و در ساعت سپرد

تشکر

کی جمادی محو گشتی در نبات

کی فدای روح گشتی نامیات

نامیات یعنی چه ؟

شیر نر گنبذ همی‌کرد از لغز

در هوا چون موج دریا بیست گز

یعنی چه ؟